Wasza Wysokość!
Chciałbym się zapytać, czy nie miałby wasza wysokość nic przeciwko, abym przewodniczył uroczystościom Triduum Paschalnego w Jerozolimie? Chciałbym przeprowadzić celebrację Ostatniej Wieczerzy w.Wieczerniku, potem przenieść Najświętszy Sakrament na Kalwarie, gdzie bedzie odbywała się Adoracja Najświętszego Sakramentu. Tam też w Wielki Piątek rozpocząłbym liturgię Wielkiego Piątku z Adoracją Krzyża. Następnie przeszedłbym stamtąd do Bazyliki Grobu Bożego z Najświętszym Sakramentem. Tam w przewodniczyłbym uroczystościom Wigilii Paschalnej w Wielką Sobotę wraz z procesją rezurekcyjną.
Pozdrawiam
(-) Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini,
Prymas Cesarstwa Bizantyjskiego

Owszem, Jerozolima byłaby właściwym miejscem. Dlatego tam chciałbym w Wielki Piątek procesjonalnie przenieść Najświętszy Sakrament z katedry Hagia Sophia do Bazyliki Grobu Bożego i tam też sprawować Wigilię Paschalną wraz z procesją rezurekcyjną. 

OGŁOSZENIA DUSZPASTERSKIE
04.04.2020

1. W najbliższą niedzielę w Katedrze Hagia Sophia odbędą się uroczystości związane z przeżywaniem w tym Niedzieli Palmowej. Uroczystościom będzie przewodniczył prymas Cesarstwa Bizantyjskiego ksiądz biskup Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini. Tym samym rozpoczynamy ostatni tydzień przed świętami Wielkanocnymi, zwanym Wielkim Tygodniem.

2. Od czwartkowego wieczoru rozpoczną się uroczystości związane z Triduum Paschalnym. Program jest następujący:

- Wielki Czwartek, 9 IV 2020
--- Jutrznia w intencji kapłanów oraz w intencji powołań kapłańskich
--- Celebracja pamiątki Ostatniej Wieczerzy
--- Adoracja Najświętszego Sakramentu przy tzw. "Ciemnicy" do północy

- Wielki Piątek, 10 IV 2020
--- Droga Krzyżowa
--- Liturgia Wielkiego Piątku
--- Adoracja Najświętszego Sakramentu przy Grobie Pańskim do północy (w tym śpiew Gorzkich Żali)

- Wielka Sobota, 11 IV 2020
--- Adoracja Najświętszego Sakramentu przy Grobie Pańskim
--- Liturgia Wigilii Paschalnej z procesją rezurekcyjną

- Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego, 12 IV 2020
--- Uroczysta Msza Święta ze śpiewem sekwencji wielkanocnej

3. Decyzją Patriarchy Piusa Leona II katedra Hagia Sophia została podniesiona do rangi Bazyliki Mniejszej. W związku z tym, uroczystość proklamacji odbędzie po oktawie Wielkanocy, tj. po 19 IV 2020. Szczegóły w późniejszym czasie.

Na owocne przeżycie nadchodzącej radości Świąt Paschalnych, udzielam swojego pasterskiego błogosławieństwa.

(-) Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini,
Prymas Cesarstwa Bizantyjskiego

Co z nadaniem ziemi?

J 11,1-45

Był pewien chory, Łazarz z Betanii, ze wsi Marii i jej siostry, Marty. Maria zaś była tą, która namaściła Pana olejkiem i włosami swoimi otarła Jego nogi. Jej to brat, Łazarz, chorował. Siostry zatem posłały do Niego wiadomość: «Panie, oto choruje ten, którego Ty kochasz». Jezus, usłyszawszy to, rzekł: «Choroba ta nie zmierza ku śmierci, ale ku chwale Bożej, aby dzięki niej Syn Boży został otoczony chwałą». A Jezus miłował Martę i jej siostrę, i Łazarza. Gdy posłyszał o jego chorobie, pozostał przez dwa dni tam, gdzie przebywał. Dopiero potem powiedział do swoich uczniów: «Chodźmy znów do Judei». Rzekli do Niego uczniowie: «Rabbi, dopiero co Żydzi usiłowali Cię ukamienować i znów tam idziesz?» Jezus im odpowiedział: «Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin? Jeśli ktoś chodzi za dnia, nie potyka się, ponieważ widzi światło tego świata. Jeżeli jednak ktoś chodzi w nocy, potknie się, ponieważ brak mu światła». To powiedział, a następnie rzekł do nich: «Łazarz, przyjaciel nasz, zasnął, lecz idę go obudzić». Uczniowie rzekli do Niego: «Panie, jeżeli zasnął, to wyzdrowieje». Jezus jednak mówił o jego śmierci, a im się wydawało, że mówi o zwyczajnym śnie. Wtedy Jezus powiedział im otwarcie: «Łazarz umarł, ale raduję się, że Mnie tam nie było, ze względu na was, abyście uwierzyli. Lecz chodźmy do niego». A Tomasz, zwany Didymos, rzekł do współuczniów: «Chodźmy także i my, aby razem z Nim umrzeć». Kiedy Jezus tam przybył, zastał Łazarza już od czterech dni spoczywającego w grobie. A Betania była oddalona od Jerozolimy około piętnastu stadiów. I wielu Żydów przybyło przedtem do Marty i Marii, aby je pocieszyć po utracie brata. Kiedy więc Marta dowiedziała się, że Jezus nadchodzi, wyszła Mu na spotkanie. Maria zaś siedziała w domu. Marta więc rzekła do Jezusa: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł. Lecz i teraz wiem, że Bóg da Ci wszystko, o cokolwiek byś prosił Boga». Rzekł do niej Jezus: «Brat twój zmartwychwstanie». Marta Mu odrzekła: «Wiem, że powstanie z martwych w czasie zmartwychwstania w dniu ostatecznym». Powiedział do niej Jezus: «Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to?» Odpowiedziała Mu: «Tak, Panie! Ja mocno wierzę, że Ty jesteś Mesjasz, Syn Boży, który miał przyjść na świat». Gdy to powiedziała, odeszła i przywołała ukradkiem swoją siostrę, mówiąc: «Nauczyciel tu jest i woła cię». Skoro zaś tamta to usłyszała, wstała szybko i udała się do Niego. Jezus zaś nie przybył jeszcze do wsi, lecz był wciąż w tym miejscu, gdzie Marta wyszła Mu na spotkanie. Żydzi, którzy byli z nią w domu i pocieszali ją, widząc, że Maria szybko wstała i wyszła, udali się za nią, przekonani, że idzie do grobu, aby tam płakać. A gdy Maria przyszła na miejsce, gdzie był Jezus, ujrzawszy Go, padła Mu do nóg i rzekła do Niego: «Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł». Gdy więc Jezus zobaczył ją płaczącą i płaczących Żydów, którzy razem z nią przyszli, wzruszył się w duchu, rozrzewnił i zapytał: «Gdzie go położyliście?» Odpowiedzieli Mu: «Panie, chodź i zobacz!» Jezus zapłakał. Żydzi więc mówili: «Oto jak go miłował!» Niektórzy zaś z nich powiedzieli: «Czy Ten, który otworzył oczy niewidomemu, nie mógł sprawić, by on nie umarł?» A Jezus, ponownie okazując głębokie wzruszenie, przyszedł do grobu. Była to pieczara, a na niej spoczywał kamień. Jezus powiedział: «Usuńcie kamień!» Siostra zmarłego, Marta, rzekła do Niego: «Panie, już cuchnie. Leży bowiem od czterech dni w grobie». Jezus rzekł do niej: «Czyż nie powiedziałem ci, że jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą?» Usunięto więc kamień. Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: «Ojcze, dziękuję Ci, że Mnie wysłuchałeś. Ja wiedziałem, że Mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie tłum to powiedziałem, aby uwierzyli, że Ty Mnie posłałeś». To powiedziawszy, zawołał donośnym głosem: «Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!» I wyszedł zmarły, mając nogi i ręce przewiązane opaskami, a twarz jego była owinięta chustą. Rzekł do nich Jezus: «Rozwiążcie go i pozwólcie mu chodzić». Wielu zatem spośród Żydów przybyłych do Marii, ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego.

https://www.youtube.com/watch?v=ELADuQwWgxw&list=PLFn1VIsptN2J2682cVnbQ39SOuiUgt3u4&index=4&t=0s

Równo o godzinie 15:00, z zakrystii katedralnej wyruszyła procesja do ołtarza. Na czele procesji idzie turyferariusz z dymiącą kadzielnicą, krzyż, akolitki, posługujący i prymas Bizancjum Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini. W czasie przejścia odśpiewano pieśń "Krzyżu Chrystusa bądźże pochwalony".


https://www.youtube.com/watch?v=vYh6OIakiC8 - Krzyżu Chrystusa

Następnie rozpoczęła się celebracja Najświętszej Ofiary. W czasie liturgii towarzyszył śpiew części stałych z Missa VI.

https://www.youtube.com/watch?v=xe5qjOnwQhA - Kyrie

Liturgię Słowa zaczerpnięto z V Niedzieli Wielkiego Postu. Podczas niej, biskup Adalbertus wygłosił kazanie.

Umiłowana wspólnoto diecezjalna Diecezji Konstantynopolitańskiej!
Umiłowani mieszkańcy Cesarstwa Bizantyjskiego z cesarzem Janem I Bizantyjskim na czele!
Liturgia Słowa, zwłaszcza dzisiejsza Ewangelia ukazuje nam motyw przyjaźni, przyjacielskiej relacji między Jezusem a Łazarzem, który od czterech dni leżał w grobie. Wiadomość jaką dostał Jezus, że Jego przyjaciel umarł, mocno poruszyła Chrystusa do tego stopnia, że zapłakał. Jednakże płacz ten zamienia się w radość, bo Jezus zrozumiał całą sytuację i wiedział, dlaczego to wszystko. Kazał natychmiast odsunąć kamień, który zakrywał wejście do grobu i wskrzesił zmarłego Łazarza do życia. Łazarz wyszedł z grobu i wszyscy się bardzo cieszyli. Ależ to niezwykła przyjaźń! Jezus troszczy się o swoich bliskich, pokazuje, że najpeirw On sam musi umrzeć i Zmartwychwstać, a potem Ci, którzy w Niego wierzą.
Dziś jest podobnie i u nas. Choć wchodzimy w pasyjny okres Wielkiego Postu, to jednak przepełnia nas wielka radość z tego, że Cesarstwo posiada prymasa, którym jest moja skromna osoba. Dziś każdy z nas wychodzi z własnego grobu, aby uradować się życiem wiary w naszym społeczeństwie.
Moi drodzy!
Stoję przed wami z wielkim drżeniem, ale i ufnością, że nasze relacje będą przyjacielskie, że wspólnymi siłami uda się nam ukształtować społeczeństwo Bizancjum. Jako wasz pierwszy prymas, proszę was o modlitwę i wsparcie w misji, którą powierzył mi Patriarcha Pius Leon II.

Potem odbyła się liturgia Eucharystyczna. Podczas ofiarowania darów śpiewano pieśń "Ogrodzie Oliwny", a w czasie liturgi "Sanctus" i "Agnus Dei" z Missa VI

https://www.youtube.com/watch?v=IhsdzZ4kfKA - Ogrodzie Oliwny
https://www.youtube.com/watch?v=Y76x2gjRAS0 - Sanctus
https://www.youtube.com/watch?v=NveJqUDp7GM - Agnus Dei

Potem odbył się obrzęd Komunii Św.

Celebrę zakończyło błogosławieństwo biskupa Adalbertus. Potem do zakrystii wyruszyła asysta. W czasie procesji wyjścia śpiewano pieśń "Stabat Mater Dolorosa"

https://www.youtube.com/watch?v=Sbej1UO2mf8 - Stabat Mater Dolorosa

Potem biskup Adalbertus wyszedł do wiernych, aby ich uścisnąć.

J 7, 40-53

Wśród tłumów słuchających Jezusa odezwały się głosy: «Ten prawdziwie jest prorokiem». Inni mówili: «To jest Mesjasz». «Ale – mówili drudzy – czyż Mesjasz przyjdzie z Galilei? Czyż Pismo nie mówi, że Mesjasz będzie pochodził z potomstwa Dawidowego i z miasteczka Betlejem, skąd był Dawid?» I powstał w tłumie rozłam z Jego powodu. Niektórzy chcieli Go nawet pojmać, lecz nikt nie podniósł na Niego ręki. Wrócili więc strażnicy do arcykapłanów i faryzeuszy, a ci rzekli do nich: «Czemu go nie pojmaliście?» Strażnicy odpowiedzieli: «Nigdy jeszcze nikt tak nie przemawiał jak ten człowiek». Odpowiedzieli im faryzeusze: «Czyż i wy daliście się zwieść? Czy ktoś ze zwierzchników lub faryzeuszy uwierzył w Niego? A ten tłum, który nie zna Prawa, jest przeklęty». Odezwał się do nich jeden spośród nich, Nikodem, ten, który przedtem przyszedł do Niego: «Czy Prawo nasze potępia człowieka, zanim go wpierw nie przesłucha i nie zbada, co on czyni?» Odpowiedzieli mu: «Czy i ty jesteś z Galilei? Zbadaj i zobacz, że żaden prorok nie powstaje z Galilei». I rozeszli się – każdy do swego domu.

https://www.youtube.com/watch?v=xk0l-7QVs2Q&list=PLFn1VIsptN2J2682cVnbQ39SOuiUgt3u4