W imię Ojca i Syna i Świętego Ducha!
Dziś obchodzimy zarówno trzecią rocznicę powstania Cesarstwa Rzymian, jak i niedawny, bo mający miejsce przed mniej niż dwoma tygodniami, jego powrót na nasze forum. Świętujemy zatem jednocześnie tak trwanie, jak i zmartwychwstanie naszej ojczyzny. Ten paradox przywodzi nam na myśl Chrystusa, który będąc - jako Bóg - nieśmiertelny, jako człowiek umarł i zmartwychwstał. Jak śpiewamy na początku każdej Liturgii katechumenów: "W grobie byłeś ciałem, w otchłani duszą, jako Bóg, w raju zaś z łotrem, a na tronie z Ojcem i Duchem Świętym siedziałeś, Chryste wszystko wypełniający, nieogarnięty." Tak i Cesarstwo Rzymian - jako idea odbicia na ziemi Królestwa Niebieskiego - jest wieczne, jako zaś jej realizacja w naszym życiu - doczesne.
W dniu dzisiejszym nasze myśli bardziej niż ku Passze kierują się jednak ku innemu wydarzeniu liturgicznemu: otóż dzisiaj właśnie, zarówno w naszej wschodniej tradycji, jak i u naszych łacińskich braci, rozpoczyna się okres przygotowania do Narodzenia Pańskiego. Syn Stwórcy wszechrzeczy narodzi się w grocie, by tam właśnie, w podziemiach świata, rozpocząć rebelię przeciw uzurpatorskiemu Xięciu tego świata. Ten, do którego według prawa należy władza nad światem, odzyska ją działając nie z góry, lecz z dołu, gromadząc przy sobie wyrzutków i najbiedniejszych. I my dzisiaj musimy tak działać, wzorując się na naszym Panu, bowiem nie mamy dość siły, by w otwartej walce pokonać uzurpatora i odzyskać Nowy Rzym. Ufajmy jednak Bogu; Narodzony w jaskini wspomoże nas. Narodzenie Pańskie ma jeszcze drugi ważny dla nas aspekt: Przedwieczne Słowo wcieli się, zstępując w czas i przestrzeń. To, co należy do świata idei - a nawet nim jest - stanie się obecne w naszym materialnym świecie. Również w tym mamy naśladować, wedle swojej możności, naszego Pana - nasza ojczyzna ma stać się wcieleniem idei świętego Cesarstwa, typu Królestwa Niebieskiego.
Lecz w tradycji łacińskiej okres ten ma również inny sens. Mamy stać się gotowymi nie tylko na święto Narodzenia, pierwszego przyjścia Chrystusa, lecz i na Jego powtórne przyjście - Paruzję. Równajmy drogi Temu, Który nadchodzi, by objąć należną Mu władzę nad niebem i ziemią i na wieki nad nimi królować. On jest celem drogi naszej ojczyzny, gdyż święte Cesarstwo, będące w całej swej chwale tylko odbiciem majestatu Bożego Królestwa, w Powszechnym Królowaniu Chrystusa znajdzie swoje wypełnienie. Niech czas ten będzie dla nas szczególnym wezwaniem, by nasz kraj jak najbardziej wypełniał swą ideę, tak, by nie było dla nas szokiem, gdy przyjdzie Pan i Jego Królestwo. Przyjdź Panie Jezu!