Królestwo Jerozolimy
Sprawy wojenne => Wyprawy wojenne => Wątek zaczęty przez: JLD w 05 Luty 2019, 12:21:30
-
Tuż przed świtem, gdy panował jeszcze półmrok, brama Tunisu podniosła się, a z jej wnętrza wyłonili się jeźdźcy odziani w białe i szare tuniki z czarnym krzyżem. Po kilkuset metrach oddział podzielił się na dwie grupy. Jedna z nich udała się na południe, a druga na zachód.
Pierwsza z nich dostrzegła obozowisko,w odległości około 25 wiorst, w którym mogło przebywać około stu ludzi, około 30 metrów od namiotów były przywiązane konie. Druga po przebyciu 30 wiorst dostrzegła większe obozowisko, które liczyło ponad czterysta namiotów, lecz tam nie było już koni.
-
Wojska i ludność w Tunisie postawieni zostali w stan pogotowia. Zajęli miejsca na murach gotowi do walki.
(https://s.ciekawostkihistoryczne.pl/uploads/2019/01/Polskie-wojsko-spoch-Chojnic.jpg)
-
Bracie Andreamie,
raport rycerski wskazuje, że siły wroga są nieprzygotowane do ataku i oblężenia. Prawdopodobnie dopiero przybyli, mogą także oczekiwać wsparcia. Szacujemy, że ewentualna budowa machin oblężniczych zajmie im do dwóch tygodni.
Z poważaniem
-
Wielmożny Bracie
Proszę po zebrać cała chorągiew, podeślę pieszych strzelców i atakujcie mały obóz.
Po bitwie cofnijcie się do Tunisu, bo sam nie utrzymam miasta.
-
Tak też uczynię, atak nastąpi dzisiejszej nocy.
-
Będę monitorował przebieg walk przez posłańców.
Admirał Christos już prowadzi odsiecz z morza, ale musi jeszcze przeprowadzić ważną karawanę. Tydzień musicie wytrzymać.
Za wiarę, zakon i cesarstwo,
Przyjaciele!
-
Chorągiew Zakonu wyruszyła z miasta w noc, by rozprawić się z wrogiem. Od ich hełmów i nakarczków odbijało się światło księżyca.
Piasek nagrzany za dnia rozgrzewał jeźdźców i ich konie. Wszyscy byli gotowi do walki.
Pierwszy atak przeprowadził oddział ustawiony od strony przywiązanych koni, które słysząc szczęk oręża, pozrywały więzy i uciekły. Zaalarmowani obozowicze, prędko wstali i zwrócili się w stronę atakujących, lecz wkrótce zostali okrążeni przez pozostałą chorągiew. Niewiele osób przeżyło, a ci, którzy uciekli z kotła natknęli się na strzelców. Kilku z nich poddało się, lecz ci, którzy nie złożyli broni, spotkali się z bełtami.
Po szybkim zwycięstwie, w którym śmierć poniosło zaledwie ośmiu konnych, oddział wraz z sześcioma jeńcami wycofał się do Tunisu.
-
Chorągiew dotarła do Tunisu około 10,00. Jeńców odesłano po strażą do szpitala.
Brat Jan przywiózł wspaniała zdobycz
(http://1.bp.blogspot.com/-y7JHelQ_Lak/TdK5HntNa4I/AAAAAAAAALE/x0kj-rcQOuE/s1600/tabun+29-01-11.jpg)
Kilkadziesiąt koni które natychmiast zostały rozdane rycerzom zakonnym.
Chorągiew Brata Jana została odesłana na odpoczynek, na który bardzo zapracowała.
(http://www.war-movies.info/warfilms/knights-movies-1.jpg)
W teren poszły świeże chorągwie, które przez cały dzień przysyłały gońców z wiadomościami i znalezionymi bezpańskimi końmi.
-
Po przeglądzie sił generał rozkazał załadować armię 5 tysięcy ludzi na okręty stojące u wybrzeży Barcelony okręty wojskowe i transportowe oraz zarekwirowane statki handlowe. Etokles wybrał jedynie te lekkie ponieważ musiał szybko dotrzeć na miejsce. Eskadra płynęła w szyku ubezpieczonym. To był zmyślny ruch ponieważ nie obyło się ez spotkania z flotą berberyjską. Na szczęście był to tylko patrol złożony z trzech galer.
Zastępca dowódcy zaproponował salwę ognia greckiego, Grek uśmiechnął się jedynie złowieszczo i skinął głową Nadano sygnał i jedna z dromon wykonała zwrot w kierunku wroga, a załoga napełniała wyrzutnie. Gdy jednostka była już blisko płynącej nadal zwartym szyku grupy niewiernych ci rozstąpili się na boki i otoczyli Bizantyjczyków Lżejsze galery krążyły wokół dromony i wybijały jej załogę z łuków. Mimo iż wioślarze dokonywali cudów wytrzymałości greckiemu okrętowi i dało się ustawić na pozycji strzeleckiej. Jedynym sposobem obrony było odpowiadanie z tej samej broni, ale ogień był chaotyczny bo nikt niewiedział do której galery strzelać. Zorientowawszy się w sytuacji Etokles na czele dwóch dromon i czterech galer Nagła interwencja zmieszała dowódce berberyjskiego który przestraszył się i zaczął uciekać. To była idealna chwila dla resztek załogi dromony. Salwa i jedna z galer stanęła w płomieniach. Przeżyło jedynie kilku marynarzy którzy skoczyli do morza jeszcze przed uderzeniem płomienia. Uzupełnili oni wioślarzy na nieszczęsnej jednostce.
Po przygodzie eskadra zakończyła dzień na wysokości Carbonia na Sardynii.
-
Jedna z chorągwi podeszła pod maszerującego nieprzyjaciela i z impetem uderzyła na niego.
(https://render.fineartamerica.com/images/rendered/default/wood-print/8.000/7.375/break/images/artworkimages/medium/1/the-teutonic-knights-pat-nicolle.jpg)
Po półgodzinnej walce Krzyżakom udało się rozbić straż przednią Maurów, ale musieli szybko się wycofywać, aby nie zostać odcięci, przez inne oddziały wroga.
-
Doskonały wypad. Proszę kontynuować działania zaczepne oraz umacniać się. Odsiecz w drodze.
-
Na skutek pomyłki nawigatora armada dotarła do wybrzeży afrykańskich na południe od Tunisu w pewnej zatoce nad którą znajodwała się spora oaza z wioską rybacką.
-Trudno. Pomaszerujemy na północ. Obyśmy zdążyli-pomyślał Etokles i rozkazał rozpocząć desant w tym miejscu. Na pozór wszestko wyglądało normalnie, jednak gdy siły bizantyjskie zbliżyły się do plaży z nadbrzeżnych lasów wybiegli wrodzy żołnierze, a kilka ze stodół "zamieniło się" w katapulty.
Rozpoczęło się piekło. W kierunku ludzi poszybowały płonące i po części także wybuchowe strzały, a do okrętów ogień otworzyły katapulty. Te ostatnie strzelały za bardzo celnie. Od pierwszej salwy na skutek zapłonu ognia greckiego w kilkanaście sekund stanęła w płomieniach cała dromona. Od płomieni zajęło się kilka sąsiednich statków w tym flagowiec. Generał w pośpiechu opuścił pokład jednostki razem z większością załogi. Zostawino dla bezpieczeństwa jedynie niewolnych wioślarzy. Nie zszedł na ląd jak pierwej planował, ale zmienił okręt. Ku jego rosnącemu gniewowi ten okręt został trafiony.
-Do diabła! Chyba ktoś kieruje ich ogniem - pomyślał synopczyk schodząc z kolejnej dromony.
Tym czasem liczba Saracenów rosła. Trąby zagrały do odwrotu.
Greccy żołnierze z ulgą rzucili się do bezładnej ucieczki tratując jeden drugiego i samu będąc tratowanym i rozsiekiwanym przez muzułmanów. Jednak gdy dobiegi oni do transportowców zaczęła się jednak rzecz straszna i niespotykana: ludzie zaczęli walczyć między sobą o miejsce na pozostałych jednostkach co powoliło Berberom dotrzeć do trapów galer i zmuszając załogi do ich odcięcia razem z ludźmi stojącymi na nich.
-Zdrada! Bądźcie przeklęci! Zostawiacie nas!-rozległy się krzyki.
Na ich dźwięk Etokles zacisnął pięść, postąpił kilka kroków i wyrwał łuk stojącemu najbliżej łucznikowi. Wymierzył w wyróżniającą się bogactwem stroju postać wojownika muzułmańskie. Niestety chybił i trafił jedynie jednego z towarzyszących mu oficerów. Mimo kolejnej próby generał nie trafił poraz drugi. teraz wogóle.
Tym czasem okręty odbiły od brzegu i kierowały się do wyjścia z zatoki. Wychodząc jednak marynarze spostrzegli że z obu stron ku nim płynie berberyjska flota o liczbie trzykroć przewyższającą pierwotny stan eskorty a więc licząca ponad 40 okrętów wojennych. Pozostałe 11 dromon ustawił o się w szyku bojowym. Bizantyjczycy byli przekonani o swej przewadze dzięki morzliwości użycia ognia. Poszła pierwsza salwa i 13 galer spłoneło. Niestety drugiej salwy dromony nie zdążyły już oddać bowiem wróg gracko i szybko ominął płonące wraki i z dwóch stron zaatakował w pełną siłą i prędkością. Przewaga liczebna, choć teraz mniejsza pozwoliła wygrać starcie wojownikom Allaha kosztem zaledwie trzech statków. Jedynie trzy bizantyjskie statki (w tym falgowiec)wydostały się z matni i wróciły osłaniać transportowce. Ranny generał nie mógł już kierować walką. Pełnie dowodenia przejął kapitan dromony. Kazał naszykować. Kolejną salwę ogniową. Rozochoceni łatwym zwycięstwem hafsydzcy marynarze zbliżali się z okrzykami do główniej floty. Zasyczały miotacze i cztery galery pogrążyły się w płomieniach, ale reszta nieustraszenie podążała w kierunku bizantyjczyków. Najbardziej uszodzony statek bizantyjski padł ofiarą abordażu. Mimo rozpaczliwej pierwszej próby oporu kapitan poddał jednostkę. W końcu walkę musiały podjąć także transportowce. Mimo dwukrotnej przewagi liczebnej były one łatwym celem z powodu ociężałości. Muzułanie wiedzieli że walka wręcz nie wchodzi w grę z powodu obecności wielu żołnierzy. Więdz zostało im tylko taranowanie. W tej walce straty Berberów wyniosły cztety okręty w tym dwa które miały poprostu nieszczęście nadziać się na tarany galer z wojskiem.
Łączne straty hafsydzkie to 26 okrętów i 1500 ludzi, a bizantyjskie to pratycznie cały stan. Dowódca dostał się do niewoli.
-
Straszne, należy jak najszybciej wykupić Wielmoznego Admirała
-
Osobiście ruszam z odsieczą. Mistrzu Andreamie proszę się dowiedzieć gdzie przetrzymywany jest Generał.
-
Admiał Christos z Raguzy wysłał część floty z zadaniem odbicia lub w ostateczności wykupienia Etoklesa. Ale pokaz siły Cesarza powinien odnieść zamierzony skutek. Flota pod komendą I Topoteretai (I Wiceadmirała) Garrusa, w której skład weszło pięć zespołów dowodzonych przez dowódców zwanych Tourmarchs, z wiatrem i siłą mięśni wioślarzy niezwłocznie udała się do celu. Każda chwila jest ważna. W skład zespołów weszły dromony typu Ousiakos z załogą liczącą ok. 120 marynarzy i żołnierzy oraz pamphyle z załogą liczącą ok. 160 marynarzy i żołnierzy. Łącznie 30 okrętów.
Natomiast II Topoteretai Waxus udał się z podobną liczebnie flotą na odsiecz Tunisu, niebawem i tam przybędzie 30 okrętów doskonale uzbrojonych wraz z żołnierzami gotowymi do natychmiastowej walki. Obrońcy wypatrujcie ich.
W tym czasie Chartoularios (sekretarza floty) udał się z karawaną w tajnej misji, którą Cerzasz zlecił admirałowi. Karawana dotarła już bezpiecznie do Konstantynopola. Leki, żywność oraz złoto weneckich kupców miają przygotować cesarstwo na długotrwałe działania wojenne.
W tym czasie Admirał Christos udał się z pozostałą częścią floty na wschód w okolice Tarsu, gdyż potwierdzały się plotki, że inny wróg cesarstwa chce skorzystać na tym, że wojna na zachodzie trwa. Muzułmanie podeszli zbyt blisko wschodniej granicy. Zajęli już Aleppo. Wszystko wskazuje na to, że Antiochia jest zagrożona. Obecność floty ma ostudzić ich zamiary.
-
Z Tunisu wyszły trzy chorągwie, które mają przeczesywac teren. Zwalczać napotkanego wroga. Wstrzymywac marsz Maurów na Tunis
Ma to też ułatwić niepostrzeżenie przejście silnemu podjazdowi krzyżackiemu, który ma dowiedzieć się gdzie przetrzymuja Genarala
-
Szpiedzy rozesłani po całym półwyspie iberyjskim. Trzymaj się Generale!
-
Wasza Cesarska Mość
Jeżeli dostanę okręty mogę wysłać do Antiochii cztery chorągwie konne i jedna na Cypr, aby przygotować obronę.
Z Nicozji mogę przerzucić dwie chorągwie piesze, jedną do Antiochii i jedna na Cypr.
Czekam na decyzję
-
Wasza Cesarska Mość
Jaka dycyzja w sprawi przerzucenia wojsk Templariuszy.
Mogę zakupić 4 okręty z Wenecji
-
Proszę użyć naszych statków
Zezwalam.
-
Tym czasem do Tunisu przybyło poselstwo muzułmańskie liczące 40 osób. Wszyscy na wielbłądach i koniach arabskich odziani w złoto i jedwabie, tak jak zwierzęta. co w porównaniu do umorusanych uniformów chrześcijańskich niemiłosiernie biło po oczach którzy z zazdrości i oburzenia ściskali pięści po cichu wygrażający przybyszom. Na szczęście nikt nie poważył się ich tknąć.
Orszak przemaszerował przez całe miasto aż do cytadeli gdzie zostali przyjęci przez dowództwo obrony miasta.
-Przybywamy w imię Wielki Kalifa Ifrkiji- odezwał się w łamanym greckim naczelny poseł-Jego Wielkość, niech Allah na wiek będzie z nim oferuje wam w swej niezmierzonej łaskawośc następujące warunki:
-opuścicie Tunis i inne zajęte ziemie i zapłacicie 100 tysięcy solidów zadość uczynienia.
- w zamian mój pan zobowiążę się do zapewnienia wam bezpiecznego powrotu i wypuści jeńców pod warunkiem że i wy to uczynicie.
- jeśli szatan zamrocy wasze głowy i nie zgodzcie sie to jeńcu zostaną zabici a po was przyjdzie wielka armia która teraz się zbiera.
Jaka będzie odpowiedź?
-
- Drodzy posłańcy, podziękujcie Czcigodnemu Kalifowi za propozycję - odpowiedział spokojnie Wielki Mistrz - ale tyle wojuje z nam Wielmożny Kalif, wiec wie, że bracia Zakonu Krzyżackiego nie opuszczą Tunisu, nawet jakby mieli tu wszyscy lec. Tego wymaga od nas Wiara i Zakon. Jeżeli pozwolicie do waszych przednich straży odprowadzi Was oddział braci, aby Wam się nic nie stało.
-
po odprawieniu posłańcòw, rozpoczęto ewakuację rannych, chory i osób nie potrzebnych podczas obrony.
Wszystkich tyhlch ludzi z częścią personelu medycznego statki zabrały na Maltę.
Reszta szykowała się do nadejścia wroga.
-
Toż to hańba dla narodu! Kpią sobie z wartości chrześcijańskich. Co do tej armii, może to blef?
Myślę jednak Mistrzu Salzo, że dobro wasze jest najważniejsze, i że zapłacę za zostawienie was przy życiu. To wszystko będzie jednak zależało od odsieczy ze strony Admirała Christosa.
-
- Proszę wybaczyć Wasza Cesarska Mość będziemy walczyć do końca. Może Templariusze by nam pomogli, przecież płyną niedaleko.
-
Proszę porozmawiać z Mistrzem Paynsem.
-
Okręty dopłynęły w okolice Tunisu i rozkazu Cesarza, są do dyspozycji Mistrza Salzy. Waxus wraz z flotą czeka na rozkazy Mistrzu.
Wobec faktu, że Etokles z Synopy został uwolniony prez Cesarza, okręty dowodzone przez Garrusa udały się do Wlaencji na spotkanie w władcą.
Tymczasem armada dowodzona przez Christosa z Raguzy zblizała się do Antiochi. Tam ma się spotkać z templariuszami i krzyżowcami by zaprowadzić porządek chrześcijański na ziemiach protektoratu Aleppo.
-
Piechota wylądowała się w Tunisie. Okręty stały na redzie gotowe wesprzeć obrońców ostrzalem z katapult i ognii greckich.
-
Na razie się wstrzymajmy z odbiciem Aleppo. Musimy się odbudować po wojnie z Maurami, która z resztą nadal trwa.
-
Wojska Maurów podchodzą pod Tunis. Łączność jest tylko przez morzę. Dzisiaj drogą wodną dopłynęło zaopatrzenie.
To wzmocniło obrońców.
-
Teraz wszystko w rękach Pana.
-
Według informacji wywiadu na wieść o dostarczonym zaopatrzeniu. W morze wyszło kilkaset okrętów różnej wielkości. aby uniemożliwić kolejne takie wycieczki.
-
Zdaniem moim należy obserwować dokąd płyną. Morze jest teraz niespokojne i sztormy przetrzebią ich szyki. Jeśli dopłyną do lądu i spróbują zaatakować jakieś nasze porty lub miasta wtedy uderzymy na nich z lądu i morza. Nikt niepożądany nie będzie szwendać się po wodach cesarstwa. Opłacani przez nas piraci już wypatrują łatwych kąsków.
Admirał Christos z Raguzy
-
Czekajmy więc, ale asekurujmy Tunis. Nie mogą go zablokować od morza.
-
Przez cały dzień trwały walki na przedpolach Tunisu. Wojska krzyżackie powoli cofały się do murów zadając duże straty przeciwnikowi.
(https://i.pinimg.com/736x/9d/43/68/9d4368425ebe25df1b2388baaadcddb0.jpg)
Wieczorem wszyscy obrońcy znaleźli się w mieście. Zaryglowano bramy, kto mógł ten odpoczywał.
Czekano na szturm
-
Dnia 14 lutego A.D. 2019 roku Cesarz Jan I Bizantyjski wysłał do Króla Maurów następujący list:
List Cesarski do Króla Mauryjskiego
Wielki i prześwietny Cesarz Bizantyjski, Basilleus i Autokrator żąda od Króla wroga Jego, aby zaprzestał rozlewu krwi na okres 4 tygodni, aby ludzie obu stron zakrwawieni krwią strasznych przeciwników, mogli grzebać współtowarzyszy, oraz dostąpić zasłużonego męstwem spoczynku chwilowego. Odłóżmy zwaśnienie i pomyślmy o ludziach tak jak trzeba, nie patrzmy na nich jak na machiny wojenne. W zamian za pokój ten okresowy, Bizancjum jest w stanie oddać w powrotne posiadanie wrogom naszym miasto Barcelonę, oraz 55 000 solidów w ramach reparacji wojennych. Pokój ten będzie się także wiązał z odstąpienie przez wojska Mauryjskie od oblężenia Tunisu i powrotu wojsk koalicji anty-bizantyjskiej do granic właściwych.
Liczymy na porozumienie niesławni wrogowie!
W imieniu Wszechpotężnego i Przerażającego Bizancjum:
Cesarz Jan I Bizantyjski,
Cesarz Wielkiego Cesarstwa
Bizantyjskiego,
Basilleus, Autokrator.
[/i]
-
Dzień i noc upłynęły spokojnie. Nikt nie atakował, ale i nikt nie potwierdził zawieszenia broni
-
Rankiem 16 lutego do zamku w Tunisie nadleciał gołąb pocztowy. List który przenosił brzmiał następująco:
3 tygodnie
Jahia, Kalif
-
Do obozu Kalifa udało się poselstwo, które omòwilo działania w okresie zawieszenia broni
Krzyżacy zaproponowali założenie szpitala w obozie Kalifa
-
Szybko musimy wzmocnić garnizon Tunisu.
Wysłałem już 15 000 wojowników. Polecam też wybudowanie wałów obronnych, które można podpalić przed murami.
-
Wasza Cesarska Mość
Cały czas trwa wzmacniania obrony. W samym mieście budujemy barykady na ulicach, wzmacniania mury i budynki. Przygotowujemy antypodkopy. Staramy się pozbyć latwopalnych rzeczy.
Wszyscy którzy mogą utrzymać broń ćwiczą walkę wręcz i strzelanie z łuków.
Szpitale są gotowe na przyjmowanie rannych
Brat Jan udał się do innych państw aby z naszych konturii odprowadzać posiłki.
-
Dobrze.
-
Jako, że dzisiaj tłusty czwartek Zakon zaprasza wszystkich na pączki
(http://t-eska.cdn.smcloud.net/regionalna/t/2/t/image/03e2a7a13bfec1d1e6e9f846d6065862udGam6Ds-donu.jpg/ru-0-r-700,400-q-80-n-03e2a7a13bfec1d1e6e9f846d6065862udGam6Dsdonu.jpg)
Część pączków została wysłana do obozu Maurów
-
Słusznie :) zdrowia więc, i wszystkiego słodkiego! ;)
-
miasto zostało przygotowane do obrony. Zapasy zostały zgromadzone na rok obrony. Są porozmieszczane w różnych miejscach aby njlie zostały zniszczone jednym pociskiem. Kto jest niepotrzebny został ewakuowany drogą morską na Maltę. Okręty Bizancjum gwarantują otwarta drogę przez morze.
Czekamy...
-
Zdwojono straże, a następnie zakonnicy roznosili wszystkim faworki i ciepłe płyny
(http://kotlet.tv/wp-content/uploads/2010/02/faworki-768x432.jpg)
-
Dnia 3 marca wysłano przedstawicielstwo informujące Maurów o zakończeniu rozejmu. W odpowiedzi przysłano 5 marca głowy naszych posłów.
Wojna! Niech Żyje Cesarz! Niech Żyje Prześwietne Bizancjum!
Niech Tunis szykuje obronę i pułapki
Przysyłam posiłki w liczbie 35 000 do Tunisu. Proszę Mistrza Andreama o stan osobowy armii w mieście.
-
Wojna.
-
Obrona Tunisu jest gotowa.
Mamy 500 ciężkozbrojnych jazdy, 1000 piechurów, 6 katapult, nie licząc na okrętach. Oddział łuczników, i milicję miejską w sile 3000 ludzi
-
Plus posiłki które dzisiaj mają dojść.
-
Zwiadowcy donoszą, że pod Tunis podchodzi armia wroga.
-
Wieczorem do kwatery cesarskiej zapukało kilku tajemniczych przybyszów.
Przed bramą zatrzymał go żołnierz paramonai i myśląc że są to żebracy chciał ich skierować do Jezuitów.
-Chcemy się widzieć z generałem. Oczekuje nas.-szepnął jeden z nich
-Poślij do generała. Zobaczymy... -powiedział swojemu towarzyszowi gwardzista.
-Módlcie się żeby generał to potwierdził- zwrócił się do przybyszy
Etokles na otrzymaną wiadomość bardzo się ożywił. Pobieg wręcz osobiście powitać przybyszy i zaprowadził ich do komnat cesarskich i najpierw sam wszedł do środka.
-Cesarz oczekuje.-powiedział przed wrotami do prywatnych pokoi Basilieusa.
Posłańcy weszli pewnie i zastali cesarza w fotelu. Przewodniczący podał Basilieusowi zapieczętowany list którego treść po krótce brzmiała:
W zamian za przywileje handlowe i wybudowanie dzielnicy handlowej w Konsantynopolu i w Tunisie Republika Genueńska zobowiązuje się do wspierania wysiłków militarnych Cesarstwa przeciw Wenecji i muzłumanom.
-
Kolejny pieniądz dla Cesarstwa! Zgadzam się. Jakie jednak wojska są nam w stanie Genueńczycy zaoferować?
-
Widząc entuzjastyczną reakcję cesarza Włoch uśmiechnął się i odpowiedział:
-Damy 100 galer i 50 tysięcy ludzi pod warunkiem współdziałania z dowolną liczbą galer i co najmniej. 20 tysiącami wojdk Waszej miłości. Prosimy także aby poprowadził je osobiście Wielki Generał.
-
Zgoda. Generale, słyszeliście?
-
Doszło do starć patroli. Nasz patrole stratami musiał się wycofac
-
Spokojnie. Jutro to niewierni będą się wycofywać....
-
Rankiem w spokojnym, żyjącym jakby w oderwaniu od wojennej rzeczywistości Trypolisie zapanowało poruszenie, bowiem wraz z promieniami wschodzącego słońca na horyzoncie zjawiła się spora flota na bizantyjskich znakach. W mieście przebywało 5 tysięcy ludzi, ale nie były to jednostki najlepszej jakości, głównie plemienni wojownicy z pospolitego ruszenia. Nim najeźdźca dobił do brzegu do garnizonu dołączyli mieszkańcy uzbrojeni w kto co miał. Okręty chrześcijańskie płynęły w zwartym szyku, na przedzie z ciężkimi jednostkami uzbrojonymi ww katapulty i miotacze ognia greckiego. Po zbliżeniu się na odległość strzału powietrze przecięły dziesiątki kamieni uszkadzając fortyfikacje nadbrzeżne i zadając pierwsze straty obrońcom. Padły jeszcze dwie takie salwy. Kilkadziesiąt metrów dalej także obrońcy nie pozostawali dłużni obrzucając okręty gradem płonących strzał. Udało im się nawet podpalić jeden z okrętów greckich gdzie doszło do zapłonu cieczy palnej do ognia greckiego.
Niestety dla Berberów w końcu pierwsi ludzie zaczęli schodzić na ląd. Wśród nich był sam Strategos Etokles z Synopy oraz admirał genueński Federico Doria prowadzący ludzi osobiście do walki. Prowadzony przez garnizon ostrzał nie był zbyt skuteczny przeciw ciężkim zbrojom pierwszego rzutu wojsk inwazyjnych. Etoklesa trafiły trzy strzały:pierwsza utkwiła w zbroi, ale zatrzymała się na pikowanym kaftanie noszonym pod zbroją, druga jedynie drasnęła powierzchnie metalu, a trzecia nawet się odbiła nie czyniąc żadnej krzywdy. Sprzymierzeni zaczęli wspinać się na mury Dopiero tutaj straty zaczęły być bardziej widoczne kiedy kilka drabin spadło razem z żołnierzami z hukiem na ziemię. Wręcz muzułmanie nie mieli szans,ale dochodząc do zwarcie chrześcijanie wystawili się również na celniejszy ogień doskonałych łuczników z pustyni. Jednak nawet i strzały nie pomogły zatrzymać rosnącej nawały bizantyjsko-genueńskiej. W końcu obrońcy nie wytrzymali i rzucili się do ucieczki. Dla żołdaków najeźdźcy był to upragniony moment. Jeszcze tylko ich dobija i już będą mogli kraść, mordować, gwałcić i niszczyć do woli..
Jakże była to złudna nadzieja! Trypolitańczycy celowo kierowali się w kierunku miejskich placów które następnie prędko odcinali i w kierunku wroga leciało wszystko co mogło: kamienie dachówki, naczynia ze smołą. Plan ten na szczęście nie wypalił-ponieważ po chwilowej panice na ogół wystarczało kilka minut do odwalenia prowizorycznych barykad i opuszczenia placu oraz przystąpienia do zdobywania budynków. Tego co nastąpiło po opanowaniu sytuacji nie należy opisywać aby nikogo nie gorszyć... Można nadmienić jedynie tylko że nietykalni byli niewolnicy (tych nawet z rozkazu Strategosa uwalniano) i europejscy przybysze. Wyzwoleńcy mogli pójść gdzie chcieli albo dołączyć do armii bizantyjsko- genueńskiej. Do greków dołączyło prawie 2 tysiące lubi z czego ponad tysiąc stanowili mężczyźni zdolni do walki z których Etokles sformował Legion Hetajrów.
-
Po południu obrońcy Tunisu zauważyli jakiś ruch w obozie Maurów. Od razu zwołany pięć chorągwi krzyżackich, które zrobiły wypad na wroga. Nic nie spodziewałam się Straceni byli kompletnie zaskoczeni szarża braci zakonnych. Zanim się obejrzeli około dwóch tysięcy ludzi leżało pilotem a Krzyżacy wracali do miasta. Wściekły wódz Maurów wysłał za krzyżowcami jazdę. Ta gonić bez opamiętania podjechała od mury, z których poleciały w ich kierunku grad strzał, a gdy się wydawało oberwało z katapulty.
Dla obrońców Tunisu wycieczka była bardzo udana, ale Maurów kosztowało około 3000 ludzi.
-
Doskonale.
-
Dokonaliście Generale i Mistrzu wielkich zasług. Za niedługo udekoruję was orderami III klasy za męstwo.
-
W oznaczonym dniu w Trypolisie mieli się stawić wszyscy żołnierze sił ekspedycyjnych. Niestety z Tobruku przypłynęły jedynie prawie puste galery. Z zeznań żołnierzy wynikało że zostali oni zaskoczeni przez liczniejsze siły mameluckie. Wobec tych okoliczności strategos zwołał pilną naradę. Po przedstawieniu wstępnie sytuacji która przedstawiał się następująco
-z zachodu maszerowało ok 60-70 tys. niewiernych spod Tunisu
-ze wschodu według niepewnych informacji wywiadu około 30 tysięcy
Pierwsza propozycja padła z ust Włocha-Wydać bitwę najpierw mniejszemu, a potem większemu zgrupowaniu wroga. Natychmiast zakontrował ją jeden z Greków mówiąc że nie wiemy jak daleko jes owo zgrupowanie i jak szybko porusza się wróg i wydając bitwę narażamy się na to że oba oddziały się połączą. Wtedy wszystko byłoby przesądzone. Postanowione ewkułować się do Tunisu i tam razem z zakonnikami przyjąć walną bitwę.
-
Mogę się udać osobiście na pomoc. Mam armię ok. 25-tysięczną.
-
Doskonale. Mas panie według moich "ptaszków" cztery dni.
-
Już ruszyłem. Okopię się kilometr od Tunisu jak dopłynę, i przyjmę uderzenie niewiernych. Jeśli będzie potrzeba udzielicie mi pomocy.
-
Zaczyna się pojwiać plan... Ja się zgadzam. Mistrzu Salza?
-
Pomysł dobry. Proponuje zanim zaczniemy walkę umocnić miejsce gdzie wyląduje Cesarz. uważam że powinniśmy aktywnie współpracować. jako że nas chronią mury, większa część okrętów z katapulty i greckimi ogniami powinna być przy Cesarz. Na początku wytrzymamy impet Saracenow. Sami nie atakujemy, chyba że szarże między Tunisem, a umocnienami Cesarza. Po sptępieniu impetu wroga, możemy pomyśleć o krokach zaczepnych.
-
Ja wyląduję dziś więc możemy zabrać się do roboty.
-
Doskonale.Ja ruszę więc jutro. Myślę, że rozważnymi fortyfikacjami będą niewielkie bastiony ziemne z murem w postaci palisady na wałach dodatkowo jakieś ufortyfikowane miejsca dla łuczników i wilcze doły. Proszę o ostrożność i ochronę robotników. Każdy z nich jest dla mnie tak samo cenny jak ja.
-
A jeśli wróg nie zaatakuje tylko zacznie blokadę?. Ilość ludzi się zwiększyła więc trudniej będzie o żywność.
-
Wtedy trzeba będzie się przebić. Dla zakonników z Tunisu to pestka :) dla mnie nie bardzo, ale spróbuję. Musimy mieć w odległości około kilometra na skrzydłach odwody z innych oddziałów, aby uniemożliwić oskrzydlenie.
-
Jeżeli będą nas blokować, to będziemy w lepszej sytuacji bo zaopatrzenie będzie płynąc morzem, a dla nich będą musiało iść lądem to dłużej.
Po drugie ich jest więcej więc o wyżywienie i wodę co bardzo ważne trudniej.
Po trzecie, proponowałbym aby Mistrz Templariuszy ze swoją jazda wzmocnioną czymś działał na tyłach wroga. Nie atakował oddziałów tylko zaopatrzenie.
Ile duża armia wytrzyma bez jedzenia i picia ? Albo się wycofa, albo żuci do ataku innego wyjścia nie ma
-
Słusznie Mistrz prawi. Mistrzu Payns niech Mistrz atakuje wszystkie konwoje wroga jakie zobaczycie.
-
Muszą być przerzuceni drogą wodną, z tego co wiem są w Antiochi.
Trzeba uśmiechnąć się W.P. Admirała.
-
Oto się proszę nie martwić.
-
Po otrzymaniu wezwania od cesarza Mistrz Zakonu na czele 1000 konnych załadował się na szybkie statki i udał sie pod Tunis. Choć wody były raczej spokojne, to jednak część zakonników i koni miała chorobę morską. Hugo de Payns również.
Nad ranem w pięknej zatoczki dobito do brzegu 15 wprost od Tunisu i rozpoczął się wyladunek
-
Jeżeli będą nas blokować, to będziemy w lepszej sytuacji bo zaopatrzenie będzie płynąc morzem, a dla nich będą musiało iść lądem to dłużej.
Po drugie ich jest więcej więc o wyżywienie i wodę co bardzo ważne trudniej.
Po trzecie, proponowałbym aby Mistrz Templariuszy ze swoją jazda wzmocnioną czymś działał na tyłach wroga. Nie atakował oddziałów tylko zaopatrzenie.
Ile duża armia wytrzyma bez jedzenia i picia ? Albo się wycofa, albo żuci do ataku innego wyjścia nie ma
Oni też mają flotę którą mogą się zaopatrywać, a nas blokować, poza tym są na przyjzanym terenie więc to im jest łatwiej.
Tym czasem w Tunisie kopano nowe szańce, gromadzono zapasy, a Hetajrowie intensywnie się szkolili. Prawie już tygodniowy trenig wyłonił ponad 400 najlepszych który zostali nazwani ptrotos, pozostali otrzymali miano alloi czyli drudzy. Dodatkowo przeliczono łup z Trypolisu i innych miast.. Według zasad cesarz otrzymał 10 tysięcy Hyperperonów. Dowódcy po 500, a resztę według prawideł żołnierze
-
Oddziały ciężkiej jazdy Templariuszy w siłę 1000 wylądowali się w przyjaznej zatoce. Przygotowany jest umocniony obóz. Wojska szykują się do rajdu w głąb ziem wroga
-
Wysunięte strażnice zaczęły toczyć potyczki z awangardą wroga. Ostateczna bitwa się zbliża. Tym czasem w namiocie Najwyższego Strategosa zjawił się pewien tajemniczy człowiek. Po jego przybyciu Etokles wyprosił wszstkich. Nawet straży kazał odejść ze stanowiska, a sam rozmawiał około 20 minut z przybyszem. Kiedy tamten wyszedł wszystko wróciło do normy.
-
Rankiem w obozie powstał wielki ruch. Na horyzoncie rysowały się niezliczone masy niewiernych. Do namiotu strategosa wparował jak burza adiutant.
-Panie! Idą! Jest ich wielu-krzyczał rozgorączkowany młodzieniec
-Spokojnie Petros. Niech armia obsadzi fortyfikacje, a dowódcy udadzą się do namiotu cesarskiego.-odparł rozespany Etokles
Oficer wybiegł miało nie gubiąc nóg.
-No tak. Jego pierwsza bitwa. Czuje się jak ja przed Pawią.-uśmiechnął się Strategos. Zaraz giermkowie podbiegli pomóc założyć mu zbroję.
-W moich rzeczach znajdziesz czarny wór. Podaj mi jego zawartość.-zwrócił się Strategos do jednego z nich
Był tam czarny krzyż i łaciński miecz z pasem rycerskim. Etokles przypasał miecz i założył krzyż.
-Czas odświeżyć stare ostrze w krwi pogan.-uśmiechnął się do siebie krzyżak.
Po naradzie gdzie przedstawił swój plan bitwy opracowany jeszcze w drodze do Tunisu wojsko było już na swoich pozycjach. Trwała wymiana ognia z harcownikami muzułmańskimi. która ukryci za drewniano-ziemnymi wałami Grecy zdecydowanie wygrywali. Tu nie chodziło jednak o wygraną. Wróg badał gdzie jest najsłabsze miejsce. Takiego jednak nie było. Przeciwnik musiał je wyrąbać więc podciągnął katapulty. Bizantyjczycy nie pozostali dłużni i zrobili to samo. Pojedynek trwał kilkadziesiąt minut, do czasu aż Arabom nie skończyła się amunicja, a bizantyjska była na wykończeniu. Wtedy do walki przystąpili strzelcy konni i piesi z armii bizantyjskiej ponosząc dosyć spore straty.
-Do diabła! Gdzie jest Payns!-warknął Strategos.
W kwadrans później widoczny był ruch pośród szyków muzułmańskich. Zgodnie z planem Wielki Mistrz Payns razem z częścią Greków uderzył na obóz przeciwnika.
-Teraz! Macie walczyć jak same diabły bo inaczej do nich pójdziecie!-krzyknął Strategos i poprowadził katafraktów i archotnopoulai przez bramę na odchodnym dodając Cesarzowi że teraz bitwa jest jego.
Zaczęła się krwawa łaźnia. Saraceni nie ustępowali nawet o krok. Pierwsze fale natarcia zostały wręcz zmasakrowane,a synopczyk odcięty od swoich ludzi razem z kilkudziesięcioma jeźdźcami. Szcżeściem. między nim , a obozem stała tylko piechota co dla ciężkiej jazdy w mocnych było zabawą. Grecy spięli konie i niczym huragan wbili się w ciasną kupę muzułmanów wielu wysyłając w powietrze. W obozie Etokles z towarzyszami zobaczył wspaniały wiok. Templariusze. gromili straż obozu i nadbiegających żołnierzy liniowych. Strategos ponowił szarżę i i w kilka minut znalazł się wśród zakonników.
-Tym czasem główna bitwa wrzał nadal. Basilieus trzymał nad nią dobrą pieczę wysyłając coraz to nowe odwody w odpowiednie miejsca i koordynując działania już zwartych. Zdarzyła się także rzecz która zaważyła na losach bitwy-zdrada. Zdradzili Marokańczycy którzy ustąpili z pola po krótkiej walce wręcz z oddziałami Mistrza Salzy zwarciem tworząc wyrwę między prawym skrzydłem wyznawców Allaha a ich centrum co doskonale wykorzystał Brat Andream okrążając i niszcząc owe skrzydło. to był ostatni gwóźdź do trumny muzułmanów. Bitwa była zwycięska. Bizntyjczycy przeszli do pościgu za wycyfującymi się wrogami.
-
Po zakończeniu bitwy Templariusze odmówili modlitwę dziewczynką i za zmarłych
(https://parezja.pl/wp-content/uploads/2015/06/Templariusze3_poster.jpg)
Następnie na czele z Mistrzem Payns udali się do Wielmożnego Etoklesa z Synopy pogratulował mu zwycięskiej bitwy i ofiarował mu prezent
Najdroższą rzecz każdego Templariusza , jego miecz - jako uznanie jego mestwa
-
Strategos był wdzięczny za ten prezent. Podziękował i na znak rodzącego się braterstwa broni między wojskami cesarskimi i zakonnymi podarował Mistrzowi katafraktcki miecz (http://spatha.]https://i.pinimg.com/236x/5d/9b/34/5d9b34135d61d0140332930e373cf520.jpg)
-
Basilleus, zadowolony z postawy jego dowódców postanowił:
http://www.bizancjum.darmowefora.pl/index.php/topic,59.0.html
-
Po zebraniu wojsk i zabezpieczeniu Tunisu Wielki Mistrz wraz z Braćmi Krzyzackimi przybył do Etoklesa z Stopy i gratulowali mu wielkiej wiktorii
-
Mości Panowie! To nasz wspólna wiktoria. Teraz pytanie co dalej. Ja proponuję aby pomaszerować na stolicę Tunezji-Kairuan gdzie zapewne zbiorą się niedobitki wroga.
-
Ostatni punkt oporu. Zdławię go osobiście! Panowie zajmą pozycję na skrzydłach.
-
Gdzie mają stanąć Zakony. Po obu skrzydłach, czy na jednym wszystkie
-
Przecież to będzie oblężenie.
-
Wasza Wielmożność
Zgodnie ze słowami Cesarza, "mamy stanąć na skrzydłach"
Może Cesarz przewiduje bitwę ?
-
Nie sądzę aby wróg wyszedł do bitwy polowej, zostali pokonani i mają niewielkie siły więc moim zdaniem będzie bez sensu. Sądzę że schowają się za dużymi murami zamku i będą próbowali go utrzymać, to daję im jakieś szanse wszakże oni będą w dobrze zabezpieczonej twierdzy a my nie.
-
Słuszna uwaga, ale my także możemy przystąpić do dudowy umocnionego obozu.
-
Jest to jakiś plan ale pewnie oboje wiemy że umocniony obóz nie równa się twierdzy. Nie jestem jeszcze dowódcą ale może warto zastanowić się nad sposobem zdobycia zamku niskimi kosztami? Proponuję przez jakiś czas otoczyć miasto i wstrzymać dostawy zasobów, zatruć wodę itp.
Z czasem w mieście zabraknie jedzenia i możliwe że wróg sam się podda. Jest to plan ryzykowny ponieważ równie dobrze mogą nadal się bronić.
-
Zmyślnie.
-
Myślałem nad bitwą, lecz skoro oblężenie to zakony od południa, a Strategos Etokles od Zachodu. Przydzielam także 15 000 konnych, piechoty i ogniomistrzów Panu Arturowi, który zajmie pozycje przy wschodnim murze i zachowa kontakt z moimi siłami. Uderzenie prowadzą w mieście Ci, którzy pierwsi dokonają wyłomu w murze.
Zgnieść niewiernych!
-
Wasza Cesarska Mość
A nie szkoda ludzi. Okrążmy miasta, tak żeby nikt się nie prześlizgnął. Bombardujmy katapultami i ogniami greckimi. Doprowadźmy do głodu.
A dopiero wtedy uderzmy.
-
Słusznie mówi mistrz. Sun Tzu napisał.,,Największą doskonałością nie jest pokonać wroga w walce. Największą doskonałością jest pokonać wroga bez walki."
-
Pozycję jednak mają być te same. Bez walki to nie w moim stylu... zobaczymy co los da.
w razie chęci kapitulacji obrońców, jest ona bezwarunkowa, a wszyscy idą w niewolę. Co do wrogiego wodzą to śmierć przez ścięcie odpowiednia. W przeciwnym razie wyrżnąć ich. O losie miasta zdecyduję sam. Cywile mają być nieruszeni.
Rozkazy jasne?
-
Ja nie zamierzam prowadzić ludzi do bezsensownego ataku.Co do kapitulacji to warunki powinny być łagodniejsze. Większość ludzi przy obecnych wybrałaby walkę na śmierć i życie
-
Nie. Ostatni punkt oporu. Żądam zera litości wobec obrońców, rozkazuję też przetrzymanie wroga głodem. Brać w niewolę tych którzy się poddadzą.
Rozkazy związane z pozycjami i ewentualnymi atakami są aktualne.
Jeśli jednak rozsądek każe się nie angażować pod groźbą zasadzki to nie atakować.
-
Wasza Cesarska Mość
Wg mnie należy złagodzić warunki kapitulacji. Maurowie są dobrymi żołnierzami, więc jeżeli będą walczyć do samego końca to i naszej krwi duże się poleje. A przypominam Jerozolima, Betlejem i inne części Ziemi Świętej są w rękach niewiernych.
Może jednym z warunków kapitulacji byłoby dostarczanie wojsk na wyprawy
-
Gdy słońce nad pustynią chyliło się ku zachodowi za murami oblężonego już od prawie tygodnia Kairuanu powstał niemały ruch. Wielu jeźdźców dosiadało swoich koni i przygotowywało łuki do użycia. Dbano jednak oto żeby żadna szabla nie brzękła, a koń nie zaparskał. Pustynia bowiem dobrze niesie dźwięk i wszystko mogło spalić na panewce. Około półgodziny po zapadnięciu zmroku bramy miasta się rozwarły i wysypała się na zewnątrz masa Saracenów, w moment Sahara rozbłysła tysiącami ogników . Właśnie odpalono ogniki od których miały zapłonąć strzały. W obozie Bizantyjskim ogłoszono, alarm. Strategos wybiegł z namiotu w naprędce nałożonej z powrotem zbroi i zgromadził swoich Hetajrów. Tym czasem wokoło rozpętało się piekło. Dużo namiotów płonęło wzbudzając niemałą panikę. Muzułmanie nie widząc dużego oporu,bowiem atakować próbowały jedynie nieliczne oddziały i zostały krwawo odparte, postanowili przystąpić do dalszej części planu. Dzięki wiedzy od zdrajców-Arabów którzy się przyłączyli do obozu cesarskiego wiedzieli gdzie znajdują się zapasy żywności więc chcieli je zniszczyć. Niestety tak nieszczęśliwie się złożyło że większość zapasów była przechowywana w okolicach siedziby cesarza i strategosa, a tam znajdowali się hetajrowie. Czarne zbroje, uciążliwe za dnia teraz pozwoliły im stać się prawie niewidzialnymi. Zabili ponad tysiąc wrogów i zasiali przerażenie w szeregach niewiernych wspólnie z innymi żołnierzami obronili jedzenie. Doskonałe zbroje pozwoliły im nie ponieść strat śmiertelnych. Jednie 32 dwóch odniosło rany rożnego stopnia. Co z nimi będzie czas pokaże. Część innych grup nie miała tyle szczęści i zapasy zostały ukradzione lub zniszczone więc na następne dwa dni pon prawie połowa armii zostanie bez wody pitnej. Dodatkowo zginęło około 6 tysięcy żołnierzy a 4 tysiące odniosły rany. Po muzułmańskiej łącznie 3 tysiące zginęły lub zostały ranne.
-
Aby zapobiec głodowi wśród żołnierzy Strategos rozkazał części kawalerii zabić konie na jedzenie dla wojska. Sam dla przykładu zabił swojego. Resztki pozostałe po jedzeniu (głównie wnętrzności) Etokles rozkazał zgromadzić w jednym miejscu aż zaczną gnić.
Niezmiernie pomogły w tym deszcze które padały przez kilka dni. Gdy Synopczyk uznał że już czas nakazał ostrożne, z zachowaniem zasad higieny, załadowanie ich na katapulty w specjalnie przygotowanych siatkach. Przerzucono je za mur miasta. Co będzie czas pokaże.
-
Trzeba postarać się zniszczyć składy żywności i broni. Myślę, że można wysłać assasynów.
-
Ta broń i żywność przyda się nam. Dopiero jeśli wywołanie zarazy się nie powiedzie to wyślę tam swoje ptaszki żeby podziobały co trzeba.
-
Niegłupie byłyby podkopy za mury. Pod osłoną nocy można byłoby wprowadzic przez podkopy wojska i zdobyć miasto kosztem mniejszych strat z zaskoczenia.
-
Jazda zakonna podzielona na hufce przeczesywała teren dookoła warowni. Niedopuszczała do wzmocnienia obrońców. Parokrotnie rozwijała transporty z zapasami dla Maurow.
W końcu na sam widok rycerzy z krzyżami na płaszczach wróg uciekał
-
Świetnie. Proszę to kontynuować, Mistrzu!
-
Jeśli już to zróbmy wyłomy w murach.
-
Oddziały Templariuszy zostały wzmocnione oddziałami krzyżackimi
-
Do obozu oblegających przybyli posłowie. Czekają na posłuchanie u cesarza.
-
Na przedpolu doszło do krwaj potyczki. Po jednej i drugiej stronie zginęło i zostało rannych po 50 ludzi. Jednak rycerzy zakonni nie dopuścili Saracenow do miasta
-
Strategosie, posłów proszę wprowadzić, nakarmić i stosowne warunki do rokowań przygotować. Możemy zaczynać rozmowy.
-
Etokles ukłonił się i opuścił komnatę. Po chwili wrócił razem z trzema mężczyznami ubranymi w arabskie stroje. Byli to posłowie od emira Algierii oraz sułtanów Egiptu i Maroka. W imieniu wszystkich głos zabrał Egipcjanin.
-Prześwietny Basilieusie, nasi Panowie po wielkiej wiktorii Waszej Cesarskiej Mości dostrzegli bezcelowość dalszej walki i próbowali nakłonić także kalifa do rozmów, ale młodzik rządny krwi wbrew rozumowi i zasłaniając się honorem kazał kontynuować walkę i chce poświęcić te niedobitki które mu jeszcze zostały. My natomiast nie chcemy niepotrzebnego rozlewu krwi i w zamian za bezpieczną ewakuacje naszych wojsk na pokładach okrętów bizantyjskich oraz oszczędzenie i wolność dlsa poddających się Ifrkijczyków oferujemy wydanie miasta i kalifa z rodziną.
-
Przyjmuję propozycję, ale ten region ma być lenną. Kalifa i rodzinę oszczędzić, lecz nie dopuścić ich do władzy nigdzie indziej.
-
Jeżeli mogę doradzić, to proponuje aby pozwolić ludzie nawet innej wiary zostali w mieście.
Jak wszyscy opuszczą miasto to ono podupadnie i będzie to piętrowe zwycięstwo
-
Wypędzam tylko kalifa Mistrzu. Ludzie niech zostaną ale jako lenno będą musieli płacić do skarbca 30 H od osoby miesięcznie.
-
To fortuna. Ja proponuję żeby wcielić Ifrkiję do cesarstwa na prawach normalnej prowincji.
-
Skoro radzisz generale. Wyślę więc dla pewności i porządku dodatkowe oddziały milicji.
-
Wieczorem, o umówionej porze Strategos postawił armię w stan gotowości. Umówionym sygnałem były wezwania muezinów o nienaturalnej porze. Wreszcie rozległy się dźwięki które prawie każdy z greków uznał za wycie jakiegoś potępieńca. Potem wypadki potoczyły się błyskawicznie. Sojusznicy otworzyli część bram, a następne już razem z cesarskimi. Kalif próbował w przebraniu wymknąć się zs dobytego miasta, ale został rozpoznany przez własnego gwardzistę
. Razem z dwoma żonami, dwoma synami i czterema córkami odstawiono go przed obliczę Cesarza. Jan siedział w swiom namiocie na złotym tronie, ubrany w pozłacaną zbroję katafrakta, a na głowie miał diadem wysadzany szlachetnymi kamieniami. Obok niego stali Strategos i obaj Mistrzowie. Oficer wprowadził więźniów a żołnierze matychmiast rzicili ich na kolana.
-Co z nimi Panie-strategos nachylił się do cesarza
-
Kalifa oślepić lecz nie zabijać reszcie nic nie robić. Wybrać miejsce na wygnanie zdala od tronu jakiegokolwiek miasta i stolicy. Mają żyć w spokoju lecz pod uwagą szpiegów, którzy będą patrzyć czy nie spisują przeciw władzy.
-
Nie prościej osadzić ich w areszcie domowym? Większej kontroli chyba nie można mieć.Synopa się rozbudowuje więc się nada.Jako chrześcijanin odradzam także okrutne postępowanie wobec pokonanego.
-
Areszt w Synopie jest dobrym pomysłem. Co do oślepienia mogę to jeszcze za radą przemyśleć.
-
Uprzejmie informuję, że wszyscy, którzy ponieśli rany podczas ostatniej wojny są już zdrowi.
Teraz Zakon zabierze się za chorych cywili - oczywiście jak będzie zgoda Jego Cesarskiej Mości
-
Proszę leczyć wszystkich. Nie chcemy żadnych przykrości ani zarazy.
-
Gratuluję Wielki Mistrzu