Królestwo Jerozolimy
Ziemie => Domena Koronna => Wątek zaczęty przez: Maurycy Orański w 16 Kwiecień 2021, 20:05:58
-
(https://i.pinimg.com/474x/11/63/77/116377fae052cfd40f09100d62a0419f.jpg)
Starożytna Jaffa została zbudowana na grzbiecie o wysokości 40 metrów (130 stóp), z szerokim widokiem na linię brzegową, co nadaje jej strategiczne znaczenie w historii wojskowości. Tell Jaffa, stworzony przez nagromadzenie zanieczyszczeń i składowiska na przestrzeni wieków, sprawiły, że wzgórze nawet wyższe. Miasto jako takie powstało najpóźniej około 1800 roku pne.
Jaffa jest wspomniana w liście starożytnego Egiptu z 1440 roku pne. Tak zwana opowieść o zdobyciu Joppy gloryfikuje jej podbój dokonany przez faraona Totmesa III , którego generał Dżhuty ukrył egipskich żołnierzy w workach niesionych przez juczne zwierzęta i wysłał ich zakamuflowanych jako hołd do miasta kananejskiego , skąd żołnierze wyszli i podbili je. Opowieść wyprzedza historię konia trojańskiego , opowiedzianą przez Homera
Jaffa jest wspomniana cztery razy w Biblii Hebrajskiej , jako miasto położone naprzeciw terytorium nadanego hebrajskiemu plemieniu Dana ( Joz 19:46 ), jako miejsce wejścia cedrów Libanu do Świątyni Salomona ( 2 Krl. 2:16) ), jako miejsce, z którego prorok Jonasz wyruszył do Tarszisz ( Jon 1: 3 ) i ponownie jako punkt wejścia cedrów Libanu do Drugiej Świątyni Jerozolimskiej ( Ezd 3: 7 ).
Jaffa jest wymieniona w Księdze Jozuego jako granica terytorialna plemienia Dana. Plemieniu Dana nie udało się wyprzeć Filistynów z Jaffy, ale wielu potomków Dana mieszkało wzdłuż wybrzeża i utrzymywało się ze statków i żeglowania. W „Pieśni o Deborze ” prorokini pyta: „דן למה יגור אוניות”: „Dlaczego Dan mieszka na statkach?”
Po panowaniu Kananejczyków i Filistynów król Dawid i jego syn, król Salomon, podbili Jaffę i wykorzystali jej port, aby sprowadzić z Tyru cedry użyte do budowy Pierwszej Świątyni . Za czasów króla Ezechiasza (חזקיהו), Sennacheryb , król Asyrii , najechał region z Jaffy. Po okresie okupacji babilońskiej , pod panowaniem perskim , Jaffą rządzili Fenicjanie z Tyru. W Jaffie stacjonowały wojska Aleksandra Wielkiego . Później stała się miastem portowym z Seleucydów , dopóki nie został przejęty przez Machabeuszy ( 1 Mch 10: 74-76 ) i rządzone przez dynastię Hasmoneuszy. Według Józefa Flawiusza port w Jaffie był jednak mniejszy od portu w Cezarei .
Podczas pierwszej wojny żydowsko-rzymskiej Jaffa została zdobyta i spalona przez Cestiusza Gallusa . Józef Flawiusz pisze, że zmasakrowano 8400 mieszkańców. Piraci operujący z odbudowanego portu wywołali gniew Wespazjana , który zrównał miasto z ziemią i wzniósł na jego miejscu cytadelę , instalując tam rzymski garnizon.
Nowy Testament wspomina że w Jaffie św. Piotr przywrócił do życia "uczennicę" imieniem Tabita (zapisane w Dziejach Apostolskich , 9: 36-42). Dz 10: 10-23 opowiada, że kiedy Piotr był w Jaffie, miał wizję dużego prześcieradła wypełnionego „czystymi” i „nieczystymi” zwierzętami, które zostały zniesione z nieba, wraz z przesłaniem od Ducha Świętego, który kazał mu towarzyszyć kilku posłańcom do Korneliusza do Cezarei Nadmorskiej.
Po podboju przez Arabów Al-Muqaddasi (ok. 945/946 - 991) opisał Jafę jako „leżącą na morzu, to tylko małe miasteczko, chociaż emporium Palestyny i port Ar Ramlah . Jest chronione przez mocny mur z żelaznymi bramami, a także bramy morskie są z żelaza. Meczet jest przyjemny dla oka i wychodzi na morze. Port jest wspaniały ". Po ponownym podboju przez cesarstwo miasto rozwija się jako główny port Królestwa Jerozolimy.
-
Marynarze z radością powitali Jaffę-oczekiwany cel podroży. Martwiło ich jednak że nie dołączył do nich statek z ich przełożonym na pokładzie. Nie mogli jednak wiele zrobić. Zgodnie z poleceniem sprzedali skóry kupcom z królestwa aby ci mogli rozprowadzić je po całym cesarstwie. Absencja władcy nie dawał jednak niektórym spokoju. Postanowiono przeszukać ustaloną wcześniej trasę jednostki Komendę objął kapitan galery.. Z ochotników z handlowców sformowano załogę fleuty.
-
Jak co miesiąc, choć tym razem nieco później do Jaffy zawitały jednostki pod banderą Rzeczpospolitej. Karawany kupieckie z ładunkiem z Arabii i północnej Persji zgodnie z umową miały już czekać ale gdy konwój dobił do brzegu nie było po nich śladu. Komandor konwoju natychmiast do przedstawiciela króla w mieście. Urzędnik poinformował oficera że burze piaskowe na pustyni Arabskiej spowolniły marsz karawan, a od jednej z trzech nie ma wieści.
Na drugi dzień tak jak przewidywał widam królewski w mieście zjawiły się dwie karawany arabskie a od trzeciej nadal nie było wieści. Komandor postanowił nie czekając wypłynąć w morze. Tak też się stało. Po kilkunastu minutach piątka okrętów pruła fale Morza Śródziemnego a w ładowniach trzech piętrzyły się kadzidła, przyprawy i bliskowschodnie dywany oraz tkaniny w tym perskie pasy kontuszowe
-
Mimo kolejnej porażki ruszył następny konwój wiozący jak w tamtym miesiącu kadzidła, przyprawy, kobierce i tkaniny. Tym razem w Jaffie już wszystkie okręty zostały załadowane.
-
Wyprawa popłynęła wzdłuż Cypru i Rodos by zakończyć dzień u południowych wybrzeży Krety kierując się prosto na Skarland.
-
Konwój cały czas był eskortowany przez okręty Templariuszy
-
Jednostki wypłynęły poza wody bizantyjskie gdzie na flaglinkach handlowców wykwitły sygnały: "Dziękujemy za ochronę. Płyńcie z Bogiem" Z zachodu zblizał się bowiem "Złoty lew aby przejąć ochronę konwoju w dalszej części trasy
-
Zostawiając marzenia i Nową Kurlandię za rufą konwój pożeglował na bizantyjskie wody. Noc zastała wyprawę jak ostatnim razem w okolicach Krety
-
Rejs z Krety na Cypr minął bardzo spokojnie. Zbyt spokojnie. Nawet mniej doświadczeni marynarze przeczuwali że kolejny dzień nie przyniesie niczego dobrego.
-
Jeszcze przed świtem obserwatorzy dostrzegli błyskawice na horyzoncie od wschodu. Wachta nocna natychmiast [przystąpiła do trymowania żagli i po chwili statki gotowe były do stawienia czoła żywiołowi. Obudzony komandor zarządził zwrot na północny wschód, aby nie płynąć pod wiatr. Wszystkie statki gładko wykonały manewr,. Około godziny ósmej burza uderzyła w konwój. Okazała się ona silniejsza niż ktokolwiek przypuszczał. Sternicy mieli problem z utrzymaniem kursu. Mogli tylko próbować powstrzymać wiatr przed skierowaniem jednostek dziobem w kierunku ziemii niewiernych na następnie ich przewróceniu. Gdy wiatr na chwilę zelżał okręty ustawiły się ponownie dziobem do kierunku wiatru. Niestety kolejne uderzenie było jeszcze silniejsze. Wiatr zrywał takielunek i łamał reje. Załogi starały się naprawiać uszkodzenia na bieżąco, ale nie zawsze się to udawało, a co gorsza raczej nie było bezpieczne. Czterech marynarzy wpadło do wody, a kolejni odnieśli mniejsze lub większe obrażenia. Pokiereszowane jednostki zawinęły do Limassol.
-
Po całodziennych naprawach i odstawieniu rannych do miejskiego szpitala, rankiem konwój wyruszył w drogę do Jaffy gdzie oczekiwali go kupcy zamierzający zakupić przewożone przez niego futra, drewno i smołę. Na miejsce dotarł późnym popołudniem.
-
Kolejnym ładunkiem który mają przewieźć statki pod czerwono-biało-niebieską banderą jest między innymi około 800 kilogramów pieprzu, cynamonu i gałki muszkatołowej. W Jaffie w ładowniach statków znalazły się również: trzcina cukrowa, cytrusy i banany oraz jedwab. Zakończywszy ładowanie wyprawa, jak zwykle pod ochroną "Świętego Maurycego", ruszyła w kierunku Nowej Kurlandii gdzie będzie pierwszy i ostatni przystanek przed dotarciem do Gdańska
-
Wiatry wiały nad wyraz pomyślnie toteż statki sunęły lekko po falach w kierunku Krety. Noc zastała marynarzy kilkadziesiąt mil za zachodnim wybrzeżem Cypru.
-
W nocy wiatr się tylko wzmógł więc jeszcze przed nastaniem świtu statki minęły Kretę i przed południem wypłynęły na wody międzynarodowe. Tam, co oczywiste nie było ani śladu "Złotego Lwa" który w tym czasie zmagał się z przeciwnymi wiatrami tuż za Nową Kurlandią. Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami z komandorem konwoju kapitan "Św. Maurycego" poprowadził swój okręt dalej, poza wody cesarskie. Konwój napotkał pinasę około godziny dziewiętnastej. Wtedy eskortująca go dotąd galera mogła wyruszyć w celu uzupełnienia zapasów do Włoch by następnie wrócić do Palestyny
-
Wobec zaangażowania galery w pościg za mordercą "Złoty Lew" towarzyszył statkom handlowym aż do samej Jaffy. W tym miesiącu konwój przewiezie chyba najcenniejszy ładunek jak dotychczas-sprowadzane z Nubii złoto i kość słoniową. Z powodu ceny ogromne kły i skrzynie wyładowane złotem załadowano jedynie na obie pinasy, a resztę na jedną fleutę. Zakończywszy załadunek marynarze jak najszybciej podnieśli żagle i skierowali się na Nową Kurlandię..
-
Działania w celu zatrzymania zbiega i jego współpracowników podjęto także w gronie samego Cesarza. Jutro szczegółowy raport prób schwytania zostanie przekazany do Króla Jerozolimy.
-
Statki bez problemów poruszały się po wodach patrolowanych przez flotę cesarską. Zgodnie z planem w nocy konwój pojawił się na wysokości Krety.
-
Statki zostawiły brzegi Hellady za sobą by popłynąć na południowy zachód, w kierunku Nowej Kurlandii.
-
Może podesłać okręty Templariuszy ?
-
Nie wiem jakie działania podjął cesarz. jeśli nie zrobił nic spiskowcy zwiali dawno do Italii, także już "po ptakach". W Jerozolimie sprawa ucichła narazie.
-
Pośród wszelkiej maści galer, kog, dau i innych pływających wehikułów do brzegów w Ziemi Świętej przybiły znów handlowce króla. Załadowano na nie kadzidła, kość słoniową i przyprawy. Marynarze pracowali szybko licząc że im szybciej zawiną do portu docelowego tym większa szansa na uniknięcie piratów jak w poprzednim miesiącu.
-
Statki leniwie przecinały wody między Palestyną a Cyprem by wieczorem zostawić wyspę za sobą. Narazie nic nie wskazuje na niepomyślne zakończenie wyprawy.
-
Do statków dołączyło pięć okrętów Templariuszy, tak na wszelki wypadek
-
Okręty opuściły wody Bizancjum pożegnawszy się ze swoimi zakonnymi opiekunami i królewską osobistą galerą. Niedługo potem ich ochronę przejęła pinasa "Złoty Lew" .
-
Wobec braku zamówień z innych części mikroświata królewskie statki wróciły do Jaffy. Niepewność co do trasy wyprawy opóźniła działania o jeden dzień. W Jaffie czekali już agenci handlowi władcy którzy zakupili ładunek kadzideł, jedwabiu i kości słoniowej. Pośpiesznie załadowano wszystko na statki i wyruszono w powrotną drogę.
-
Dowódca wyprawy nie ufając Grekom wybrał nieco dłuższą trasę bliżej brzegów Egiptu na co wielu marynarzy się zdziwiło i tym sposobem powstały różne pogłoski, w tym takie że oficerowie chcą sprzedać ładunek a może i załogę muzułmanom Komodor domyślał się co się dzieje i kazał płynąć eskorcie bliżej handlowców tak aby mogła w każdej chwili interweniować. W pierwszy dzień jeszcze nic się nie stało.
-
Po okresie przybliżania się do brzegów Egiptu wyprawa skręciła na zachód co uspokoiło część załóg. Niektórzy jednak nadal wierzyli w złe intencje dowództwa. Jeden z marynarzy rzucił się nawet na oficera z nożem ale młody adelborst sprawnie rozbroił marynarza a następnie kazał go zamknąć.
-
Razem z władcą do Ziemi Świętej powróciły statki handlowe z Rzeczpospolitej. Królewskiemu plenipotentowi udało się pozyskać od egipskich kupców kilka kilogramów złota a także kadzidło i tkaniny jedwabne. Z powodu wydania znacznej części funduszy na zakup kruszcu statki odpłyną niezaładowane w pełni. Cenny ładunek jednak może stać się "magnesem" na problemy w postaci muzułmańskich czy greckich piratów. Z tego powodu galera królewska zabrała dodatkowych żołnierzy których zadaniem będzie wspomóc którykolwiek z handlowców w razie abordażu. Do wieczora konwój winien znaleźć się na wysokości Cypru.
-
Drugiego dnia wyprawa ujrzała z daleka brzegi cypryjskie. Jak dotąd nawet nie ujrzano natomiast podejrzanych jednostek pływających co ucieszyło załogantów.
-
Na morzu napotkano Templariuszy, którym okazano listy królewskie
Templariusze dołączyli do eskorty
-
Trzeci dzień upłynął na wysokości brzegów Italii, aczkolwiek konwój trzymał się daleko od nich aby nie zapłacić myta patrolującym wody terytorialne cesarstwa statkom. Dzięki wzmocnionej eskorcie nikt nie obawiał się ataku ze strony piratów więc można było spokojnie płynąć bliżej wybrzeży kontrolowanych przez muzułmanów. Minąwszy Italię konwój napotkał czekającego "Złotego Lwa" więc komandor podziękował kapitanowi królewskiemu i kapitanom zakonnym za opiekę w ostatnich dniach i pożeglował w kierunku Fort Jakub
-
Po przegraniu się z eskortowany mi statkami, okręty Templariuszy popłynęły w strone Królestwa Jerozolimy, aby patrolować wyznaczone rejony