Chorągiew Zakonu wyruszyła z miasta w noc, by rozprawić się z wrogiem. Od ich hełmów i nakarczków odbijało się światło księżyca.
Piasek nagrzany za dnia rozgrzewał jeźdźców i ich konie. Wszyscy byli gotowi do walki.
Pierwszy atak przeprowadził oddział ustawiony od strony przywiązanych koni, które słysząc szczęk oręża, pozrywały więzy i uciekły. Zaalarmowani obozowicze, prędko wstali i zwrócili się w stronę atakujących, lecz wkrótce zostali okrążeni przez pozostałą chorągiew. Niewiele osób przeżyło, a ci, którzy uciekli z kotła natknęli się na strzelców. Kilku z nich poddało się, lecz ci, którzy nie złożyli broni, spotkali się  z bełtami.
Po szybkim zwycięstwie, w którym śmierć poniosło zaledwie ośmiu konnych, oddział wraz z sześcioma jeńcami wycofał się do Tunisu.

Tak też uczynię, atak nastąpi dzisiejszej nocy.

Bracie Andreamie,

raport rycerski wskazuje, że siły wroga są nieprzygotowane do ataku i oblężenia. Prawdopodobnie dopiero przybyli, mogą także oczekiwać wsparcia. Szacujemy, że ewentualna budowa machin oblężniczych zajmie im do dwóch tygodni.

Z poważaniem

Dobrze, okręt pod moją banderą już wypłynął z portu Rzeczpospolitej. Jutro z samego ranka udam się na zwiad.

Chętnie poprowadzę Braci. Jeżeli jest taka możliwość, to również mogę posłać gońca do Korsunia, by kazać wysłać wsparcie w postaci okrętu wojennego.

Dobrze, tak zrobię.