Biskup Adalbertus podziękował za ikonę i powiedział:

Dziękuję za ikonę św. Andrzeja, Apostoła. Ten święty człowiek, decyzją Patriarchy Piotra jest patronem Królestwa Hasselandu, w którym posługuję jako Prymas Królestwa Hasselandu i całej Sarmacji. Ikona ta zostanie umieszczona w katedrze św. Łucji w Angemoncie.

Czcigodny bracie Gagiku, mój wielebny następco!
Umiłowani Bracia i Siostry kościoła bizantyjskiego!

Wpierw chciałbym Was bardzo przeprosić za swoje zaniedbanie obowiązków względem Was i całej wspólnoty Cesarstwa Bizantyjskiego. Niestety realioza dała mi się we znaki tak, że nie potrafiłem odpowiednio zarządzać diecezją Konstantynopola. Jeszcze raz najmocniej przepraszam i proszę o wybaczenie.

Mając na uwadze fakt, że Patriarcha Rotrii Piotr powołał na urząd biskupa Konstantynopola jak i Prymasa Bizancjum mojego brata w biskupstwie, a waszego krajan Gaigka (co jest słuszną ręczą i godną pochwały, bo Gagik zna lepiej Wasz klimat niż ja) pragnę wszystkim podziękować za współpracę. Niebawem podamy termin ingresu mojego następcy, a waszego nowego pasterza.

[/b]
1 XI 2020


W tym czasie chór śpiewał pieśń "Gaudeamus omnes in Domino"

https://youtu.be/byBQqOhjGjM

Po pozdrowieniu wiernych, chór wykonywał "Kyrie" i ''Gloria" z "Missa de Angelis".

https://youtu.be/dG-gOLUnAN0 - Kyrie
https://youtu.be/JM6qmf_C7pU - Gloria

W trakcie Liturgii Słowa odczytano Ewangelię według św. Mateusza:

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył usta i nauczał ich tymi słowami:
«Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.
Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy wam urągają i prześladują was i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe o was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie».

Następnie główny celebrans Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini wygłosił homilię:

Umiłowani w Panu!
Drodzy Bracia i Drogie Siostry!
Pozwólcie, że zwrócę się do was słowami św. Bernarda: Na cóż potrzebne świętym wygłaszane przez nas pochwały, na cóż oddawana im cześć, na cóż wreszcie cała ta uroczystość? Po cóż im chwała ziemska, skoro zgodnie z wierną obietnicą Syna sam Ojciec niebieski obdarza ich chwałą? Na cóż im nasze śpiewy? Nie potrzebują święci naszych pochwał i niczego nie dodaje im nasz kult. Tak naprawdę, gdy obchodzimy ich wspomnienie, my sami odnosimy korzyść, nie oni. Co do mnie, przyznaję, że ilekroć myślę o świętych, czuję, jak się we mnie rozpala płomień wielkich pragnień.
Pierwszym pragnieniem, które wywołuje albo pomnaża w nas wspomnienie świętych, jest chęć przebywania w ich upragnionym gronie, zasłużenie na to, aby się stać współobywatelami i współmieszkańcami błogosławionych duchów, nadzieja połączenia się z zastępem patriarchów, ze zgromadzeniem proroków, z orszakiem Apostołów, z niezmierzoną rzeszą męczenników, wspólnotą wyznawców, z chórem dziewic, wreszcie zjednoczenie się i radość we wspólnocie wszystkich świętych. "Kościół pierworodnych" chce nas przyjąć, a nas to niewiele obchodzi, pragną nas spotkać święci, my zaś nie zważamy na to, oczekują nas sprawiedliwi, a my się ociągamy. Obudźmy się wreszcie, bracia, powstańmy z Chrystusem. Szukajmy tego, co w górze; do tego, co w górze, podążajmy. Chciejmy ujrzeć tych, którzy za nami tęsknią, śpieszmy ku tym, którzy nas oczekują, duchowym pragnieniem ogarnijmy tych, którzy nas wyglądają. A nie tylko trzeba nam pragnąć wspólnoty ze świętymi, lecz także udziału w ich szczęściu. Gdy więc pragniemy ich obecności, z największą gorliwością zabiegajmy również o wspólną z nimi chwałę. Taka gorliwość nie jest zgubna ani też zabieganie o taką chwałę nie jest niebezpieczne. Temu właśnie służą usłyszane przed chwilą błogosławieństwa, które są swoistym programem na to, aby osiągnąć szczęśliwe życie, życie w świętości.

Po homilii odśpiewano Litanię do Wszystkich Świętych.

https://youtu.be/aBxZtCimdm0 - Litania do Wszystkich Świętych

Następnie odbyła się liturgia eucharystyczna, w czasie której chór wykonywał "Sanctus" i "Agnus Dei" z "Missa de Angelis"

https://youtu.be/rvAd0tp0Urs - Sanctus
https://youtu.be/cuDejOng0gY - Agnus Dei

Tuż przed błogosławieństwem biskup Adalbertus podziękował za wspólną modlitwę i życzył wszystkim szczęśliwej drogi do osiągnięcia świętości życia. Po czym pobłogosławił wiernych i udał się procesjonalnie do zakrystii. W tym czasie chór wykonywał "Te Deum".

https://youtu.be/30FAwfEcfBM - Te Deum

Rotria ma nowego zwierzchnika. Nowym Patriarchą Rotrii został eminencja Pio Maria de Medici, który przybrał imię Jan III.

Dnia 17 X 2020 roku w Państwie Kościelnym Rotria nastąpił okres Sede Vacante. Patriarcha Jan II na wskutek upływającej kadencji zrezygnował z urzędu Patriarchy Rotrii.

Dzwony Bazyliki Hagia Sophia oznajmiły całej diecezji i całemu Cesarstwu Bizantyskiemu, że Stolica Św. Pawła jest pusta.

https://www.youtube.com/watch?v=kKSEM7EOcvE

Odpowiadając na Twą prośbę, przychylam się do niej z oceną pozytywną. Mając na uwadze dobro duchowe i kulturę Bizancjum, zezwalam na publikację Słowa Bożego na każdy dzień w języku greckim.

Drodzy wierni diecezji Konstantynopola,
po długiej mojej nieobecności i aktywności, która była spowodowana ogromną realiozą, powracam do czynnej służby na rzecz dobra Kościoła i Państwa.

Po długiej mojej nieobecności w Cesarstwie spowodowanej ogromem realiozy, wracam do diecezji Konstantynopolitańskiej