Zasadniczo się zgadzam, ale jak już wspominałem, dodałbym w rozdziale V punkt o treści "11. W nadzwyczajnych sytuacjach Wielki Mistrz może zwolnić zakonnika z przestrzegania powyższych przepisów, za wyjątkiem 1., 8. i 10." lub zbliżonej.

To Ormianie.

Gdy Gjergj wyzdrowiał na tyle, że mógł zacząć samemu chodzić po mieście, zaczął dyskretnie szukać znajomości tych, którzy pozostali by wierni, choć tajemnie, prawowitemu władcy. Ale strażników zabito, unickie duchowieństwo zginęło albo zostało uwięzione, do włoskich kupców bał się chodzić, by nie wzbudzić podejrzeń, zaś pozostali wierni, nawet jeśli jacyś byli, kryli się z tym tak skrzętnie, że wysiłki nieznającego miasta Albańczyka musiały spełznąć na niczym. Po dwóch miesiącach bezowocnych poszukiwań postanowił więc wrócić do ojczyzny i tam szukać wiernych, a w razie konieczności - stworzyć ich.

Nowa mapka:

Stworzone przez cesarskich inżynierów machiny przerwą wkrótce mury zdradzieckiego Chalcedonu i będzie można podjąć ofensywę w kierunku Nikomedii i Nicei. W bombardowanym dzień i noc mieście co chwila wybuchają pożary, a znaczna część mieszkańców zginęła już marną śmiercią, daremnie próbując oprzeć się wspaniałym siłom prawowitego władcy. Oblężeni z rozpaczą spoglądają na wschód, stamtąd oczekując pomocy, lecz na próżno! Znikąd dla nich ratunku.

Z pewnością trzeba oprzeć się na statucie krzyżackim, ale uwzględniając pewne wartościowe elementy z naszego.

I.1. Ten punkt należy z pewnością zmienić. Proponuję coś w rodzaju "Zadaniem Zakonu jest szerzenie cnót chrześcijańskich i ideałów rycerskich w mikroświecie.

2. Usunąć albo zastąpić punktem mówiącym o tym, że zakon jest organizacją niezależną, działającą pod patronatem patriarchy Rotrii i cesarza Rzymian.

3. Czy mieszczanie również powinni mieć możliwość zostania rycerzami? W moim przekonaniu nie. Natomiast duchowni również powinni składać śluby. Ponadto wprowadziłbym kategorię oblatów, tak jak u realowych krzyżaków (duchowni i świeccy, którzy żyją jak bracia, ale bez ślubów), półbraci przemianował na familiarów albo konfratrów i otwarł dla wszystkich chętnych, dla najbardziej zasłużonych rezerwując godność rycerza honorowego.

4. Nie mam uwag.

5. Dodać wielkiego przeora.

6. Nie mam uwag.

II. Nie mam uwag.

III. Nie mam uwag.

IV.2. Usunąć, cały rozdział można scalić z I.

V. Dodałbym: "11. W nadzwyczajnych sytuacjach Wielki Mistrz może zwolnić zakonnika z przestrzegania powyższych przepisów, za wyjątkiem 1., 8. i 10."

VI.3. Czy nie wystarczyło by co pół roku?

VII.3. Zmieniłbym na homagium składane patriarsze i cesarzowi.

Grajkom nie trzeba było dwa razy powtarzać. Zaraz poczęli grać rozmaite pieśni, by zadowolić cudzoziemskiego xięcia, cieszącego się przyjaźnią króla.