[Taddeo von H-P]

Inauguracja Bazyliki Mądrości Bożej

Potężne dzwony zachęcają wiernych do udania się w stronę Bazyliki Mądrości Bożej, gdzie rozpocznie się inauguracja owej świątyni. Potężne dzwony oznajmiają przybyłym, że z zakrystii wyrusza procesja przed zamknięte drzwi Bazyliki. Na przedzie krucyferariusz z krzyżem Anakleta II, za nim akolici niosący relikwie Patrona Bazyliką Świętego Andrzeja. Następnie podążają diakoni z figurą św. Andrzeja oraz sztandarami Cesarstwa Bizantyjskiego. Dalej Gwardia Honorowa Cesarza za nimi kapłani i Biskupi. Na końcu widać Patriarchę Piusa Leona II oraz Cesarza Jana I niesionego w Sedia Gestatoria. Patriarcha ma na sobie uroczystą tiarę koronacyjną, złote mantum z wyszywanymi herbami Ojca Świętego, trójwarstwową koronkową albę przeciągniętą złotym cingulum rotryjskim. Na stopach białe pantofle, na dłoniach rękawiczki pontyfikalne z wyhaftowanymi przez Siostry Benedyktynki krzyżami. Korowód w ciszy udaje się przed miedziane drzwi kościoła, gdzie następuje ceremonia otwarcia. Do Ojca Świętego podchodzi kleryk z kociołkiem z wodą. Biskup Rotrii wzywa wszystkich do wstąpienia w progi świątyni.

Figura Świętego Andrzeja

[Mikołaj Dreder]

Wstępujcie w bramy Pańskie z dziękczynieniem, z hymnami w Jego przedsionki.
W świętym Kościele Boga łaska i pokój niech będzie z Wami wszystkimi.

[Taddeo von H-P]

Budowniczy i fundator Bazyliki Jan I podaje Ojcu Świętemu klucze do świątyni. Patriarcha wkłada je i przekręca. W tym momencie następuje pobłogosławienie wody do poświęcenia murów Bazyliki. Pius Leon II wkłada palce do kociołka modląc się o pobłogosławienie wody. W tym czasie lud śpiewa pieśń ku czci Najświętszej Maryi Panny.


Patriarcha kropi mury Bazyliki Mądrości Bożej, odrzwia i wejścia a także zgromadzony lud mówiąc:

[Mikołaj Dreder]

Bóg, Ojciec Miłosierdzia, niech będzie zawsze obecny w tym domu modlitwy, a łaska Ducha Świętego niech oczyści żywą świątynię, którą my jesteśmy.

[Taddeo von H-P]

Następuje otworzenie Świątyni. Z wysokiego chóru rozpoczyna  się śpiew "Veni Creator". W międzyczasie Ojciec Święty z procesją podchodzą do skrzyżowania transeptu i prezbiterium, gdzie wysypany zostaje poświęcony popiół.

Pieśń


Po odśpiewaniu Hymnu do Ducha św. Ojciec Święty modli się w ciszy. Wkrótce swoją złotą ferulą kreśli alfabet łaciński i grecki na znak jedności Kościoła Świętego, a także wspólnej kultury Kościoła - wschodniej i zachodniej. Po wypisaniu odpowiednich liter do Patriarchy podchodzi alumn z wodą święconą wymieszaną z winem, solą i popiołem - która służy tylko do święcenia kościołów. Patriarcha kropi ściany Bazyliki mówiąc:

[Mikołaj Dreder]

Boże, Ty cały świat uczyniłeś świątynią Twojej chwały, aby wszędzie sławiono Twoje imię, nie  zabraniasz  jednak  poświęcać Tobie  miejsc przeznaczonych do sprawowania świętych obrzędów. Dlatego z radością poświęcamy Tobie ten dom modlitwy wzniesiony pracą ludzi. Jest on znakiem prawdziwej świątyni i obrazem niebieskiego Jeruzalem. Ty bowiem Ciało Twojego syna zrodzone z Matki Dziewicy uczyniłeś swoją świątynią, aby w niej przebywała pełnia Bóstwa. Z Twojej woli Kościół święty jest jak miasto zbudowane na fundamencie Apostołów, a Jego kamieniem węgielnym jest sam Jezus Chrystus. Świątynia ta powstaje z wybranych kamieni, ożywionych przez Ducha Świętego i spokojnych miłością, gdzie przez nieskończone wieki Ty Boże, będziesz wszystkim dla wszystkich i jaśnieć będzie wiekuiste światło Chrystusa. Dlatego pokornie prosimy Cię, Panie, ześlij pełnię błogosławieństwa na ten kościół i ołtarz, aby zawsze były miejscem świętym i stołem przygotowanym do składania Chrystusowej Ofiary.

[Taddeo von H-P]

Po pokropieniu Kościoła chór odśpiewuje Litanię do Wszystkich Świętych, wzywając ich wstawiennictwa przy ofiarowaniu świątyni Bogu.


Patriarcha ściąga rękawiczki oraz mantum i przywdziewa śnieżnobiały fartuch do namaszczania ołtarza i zacheuszków. Ojciec Święty ucałowuje ołtarz, w którym są relikwie św. Andrzeja i mówi do zgromadzonych:

[Mikołaj Dreder]

Niech Bóg uświęci swoją mocą ten ołtarz i kościół, który namaszczamy jako Jego słudzy, aby wyrażały tajemniczy związek Chrystusa i Kościoła.

[Taddeo von H-P]

Biskup Rotrii rozsmarowuje Święte Krzyżmo na środku i w rogach ołtarza, i podchodzi do dwunastu krzyży na ścianach w kościele, tzw. zacheuszków i również je namaszcza. W międzyczasie chór śpiewa psalm "Miserere mei, Deus".

Pieśń

Następnie Ojciec Święty siada na tronie i obmywa dłonie. Powstaje, chwilę modli się w ciszy i podchodzi do ołtarza, aby je okadzić. Patriarcha nabiera kadzidła i rozkłada je po czterech rogach ołtarza oraz na środku, gdzie umieszczone są relikwie. Następnie odpala je mówiąc do zebranych:

[Mikołaj Dreder]

Niech nasza modlitwa wznosi się przed Tobą Panie, jak kadzidło. A jak ta świątynia napełnia się wonią kadzidła, tak niech Twój Kościół promieniuje świętością Chrystusa.

[Taddeo von H-P]

Po wypaleniu się kadzidła ceremoniarze nakrywają ołtarz obrusem, przynoszą wspaniale pachnące lilie oraz ogromne świece z pszczelego wosku. Ozdabianiu ołtarza towarzyszy śpiew chóru.


Ojciec Święty pokrapia wodą święconą ustawioną kolumnę świec oraz je okadza, modląc się:

[Mikołaj Dreder]

Niech w Kościele jaśnieje światło Chrystusa, aby wszystkie ludy osiągnęły poznanie prawdy.


Wszechmogący Wieczny Boże, ześlij na tę świątynię swoją  łaskę, udzielaj swojej pomocy wszystkim, którzy Ciebie tutaj wzywają i umacniaj ich serca swoim słowem i sakramentami.

[Taddeo von H-P]

Następuje odpalenie wszystkich świec w świątyni. Zaś chór wykonuje śpiew uroczystego Te Deum, chwalącego Boga za przyjęcie Domu Modlitwy w Konstantynopolu.

Pieśń

Po ukończeniu hymnu Patriarcha wraz z asystą udaje się do zakrystii gdzie przebiera się w szaty pontyfikalne by odprawić Uroczystą i Pierwszą Celebrę. Po jej zakończeniu Patriarcha wchodzi na dębową ambonę, skąd wygłasza swoją mowę:

[Mikołaj Dreder]

Umiłowani w Chrystusie Panu,
Czcigodni wierni diecezji konstantynopolitańskiej,

Wesoły nam dzień dziś nastał! Oto, wykonując postanowienia zapisane z bulli o Kościele Rotryjskim na ziemiach Cesarstwa Bizantyjskiego liturgicznie wynieśliśmy Katedrę Hagia Sophia do godności Bazyliki, która znana od dziś będzie jako Bazylika Mądrości Bożej. Wierzymy, że ten wspaniały budynek, wzniesiony trudem pracy rąk ludzki przyczyni się do wzrostu wiary wśród mieszkańców Cesarstwa Bizantyjskiego oraz będzie miejscem najważniejszych ceremonii kościelnych, w tym także tych poświęconych państwu bizantyjskiemu. Wierzymy, że ten akt, który dzisiaj dokonał się w tym miejscu, w tym budynku, będzie kamieniem węgielnym do rozwoju wspólnoty rotrystów zamieszkujących to państwo. Niezwykle przekonujące w tej kwestii jest to, jak mieszańcy Bizancjum są oddani Bogu i Kościołowi Rotryjskiego, troszcząc się o niego, angażując w jego życie oraz postępujac w myśl nauk Kościoła. Wypada także wspomnieć oraz docenić fakt, że Cesarstwo Bizantyjskie praktycznie od początku swej państwowości jest w bardzo bliskich relacjach ze Stolicą Apostolską. Pamiętamy dobrze misję ewangelizacji tych ziem, doskonale zrealizowaną przez braci z Towarzystwa Jezusowego, a w efekcie wzrost wiary wśród tutejszych mieszkańców co zaowocowało ratyfikacją konkordatu między naszymi Ojczyznami, a także utworzeniem diecezji konstantynopolitańskiej. Wypada tutaj też docenić ogromne zaangażowanie Waszego Prymasa, biskupa Adalbertusa Pronobisa, który wspaniale wykonuje powierzone mu zadanie, prowadząc Owczarnię Pańską Cesarstwa Bizantyjskiego ku Wszechmogącemu.

Dziękujemy także za możliwość odbycia podróży apostolskiej do tego pięknego państwa. Cieszymy się, że tu jesteśmy, że dzięki naszej obecności tutaj zacieśniamy więzy przyjaźni Bizancjum i Rotrii; przyjaźni, której mamy wiele dowodów, jak chociażby koronację Waszego Władcy, Jego Cesarskiej Mości, która odbyła się jakiś czas temu w Apostolskim Mieście. Kończąc dzisiejszą celebrację świętą, błogosławimy Wam: in Nomine Patris + et Filii + et Spiritus Sancti +

(+) Pius Leo PP. II
Patriarcha et Episcopus Rotriae

[Gagik Bagratyda]

Amen! Serdeczne Bóg zapłać dla Waszej Świątobliwości. Mam nadzieję, że Cesarstwo będzie jedną z najwierniejszych cór Kościoła. Wspaniale by było, gdyby rozwinęły się też w naszym kraju obrządki wschodnie.