[Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini]

W II Niedzielę po uroczystości Zmartwychwstania Pańskiego, dnia 26 IV 2020 roku, w Bazylice Hagia Sophia odbyła się uroczysta celebra z Piusem Leonem II, patriarchą Rotrii. Z zakrystii Bazyliki wyruszyła procesja do miejsca składania Najświętszej Ofiary. Na jej czele szedł turyferariusz z dymiącą kadzielnicą, ministrant niosący krzyż, ministranci niosący akolitki, posługujący, kapłani, biskupi i patriarcha. W czasie procesji wejścia chór śpiewał odpowiednią pieśń.

Po przybyciu do miejsca sprawowania celebry, prymas Bizancjum poprosił Patriarchę o przewodniczenie liturgii i wygłosznie Słowa Bożego:

Czcigodny Pasterzu Kościoła Rotryjskiego!
Jako duchowy gospodarz tego miejsca proszę Cię, abyś tę Najświętszą Ofiarę sprawował w intencji Cesarstwa Bizantyjskiego, prosząc o umocnienie naszej wiary oraz dziękując za dar Bazyliki Hagia Sophia.

Następnie odbyła się liturgia Słowa, w czasie której kazanie wygłosił Patriarcha Pius Leon II.

[Mikołaj Dreder]

Czcigodni Bracia, Czcigodne Siostry,

Umiłowani w Chrystusie Panu!

Wielokrotnie planując czy później już wygłaszając swe mowy do Wiernych, chcemy pewien fragment mowy poświęcić historii Państwa Kościelnego Rotria oraz Kościoła Rotryjskiego. Chcemy w ten sposób przybliżać naszą wielowiekową Tradycję i historię, co może być pewnego rodzaju promocją naszej pięknej Ojczyzny, a także chcemy w ten sposób podzielić się z Wami, Umiłowani Wierni, odnową i przemianą, która miała miejsce w Państwie Kościelnym. Wierzymy, że w ten sposób damy innym nardom przykład, a także cenną naukę, która w przyszłości pozwoli unikać błędów popełnianych przez naszych przodków. Historia magistra vitae - jak mówi piękna łacińska maksyma. Częstokroć zerkając wstecz, analizując szczegółowo naszą historię, zawsze uzyskamy obraz danego społeczeństwa, danego państwa. I my, w Rotrii, również to uczyliśmy, gdy podczas obrad Soboru na Lateranie, za pontyfikatu Sylwestra oraz Piusa Leona I, dokonaliśmy analizy błędów naszych przodków - o czym wspomnieliśmy -  a  duchowni Kościoła Rotryjskiego, uczestniczący w tychże obradach, po długich namysłach, dysputach, konstruktywnych sporach, a także po przedstawieniu wielu bardzo ciekawych pomysłów, dokonali odnowy Państwa Kościelnego. Gdyby nie ten Święty Sobór, gdyby nie pontyfikaty naszych poprzedników - Piusa Leona I, Klemensa IV oraz Jana I - Rotrii dzisiaj nie byłoby na mapach Pollinu, a wraz z tym przepadłoby jej dziedzictwo oraz ponadczasowa misja głoszenia Ewangelii. Rozprawiając się z demonami przeszłości, Ojcowie Soboru dokonali uzdrowienia Rotrii. Nie bójmy się tych słów. Państwo Kościelne otrzymało drugie życie, kolejną szansę. Dzisiaj chcemy stanowić przykład dla innych państw; wzorzec, który potrafi być najcenniejszy, wzorzec okupiony własnym cierpieniem. Dbajcie, Czcigodni Bizantyjczycy, o swoje państwo. Nigdy nie pozwólcie na to, aby Waszą Ojczyznę trawił nowotwór w postaci lenistwa, hipokryzji i obłudy, który niegdyś stanowił synonim słowa Państwo Kościelne Rotria. Dzisiaj w Stolicy Apostolskiej nie ma tych chorób, jesteśmy zdrowym organizmem. Jednakże nie udałoby się to, gdyby nie miłość do Rotrii i wiara w Święty Kościół Rotryjski Ojców Soboru Laterańskiego VII. To prawdziwi patrioci uratowali Rotrię, dlatego i Wy - Drodzy Mieszkańcy tego pięknego Cesarstwa - zaszczepcie u siebie patriotyzm, miłość do Bizancjum, do Ojczyzny i kultywujcie to, pielęgnujcie Wasz patriotyzm każdego dnia. Dzisiaj w Państwie Kościelnym nie ma już ludzi, którzy swoim lenistwem niszczyli państwo; zostali z nami sami prawdziwi patrioci, którzy kochają Rotrię, którzy chcą dla nie jak najlepiej. Dlatego, Moi Drodzy, szanujcie swoją Ojczyznę, pracujcie dla jej dobra, bierzcie przykład z nas - z rotryjczyków, którzy będąc pracowitym narodem w niespełna rok czasu od zakończenia obrad Soboru Laterańskiego VII wykonali tyle pracy - dobrej pracy - dla swojej Ojczyzny, co pozwala jej się stale i dynamicznie rozwijać, a także pozwala nam być dobrym partnerem dla naszych przyjaciół. Pamiętajmy słowa Jana I: szanujmy się i pomagajmy sobie nawzajem.


Głęboko wierzymy, że również Cesarstwo Bizantyjskie będzie się wspaniale rozwijać. Z uwagi na swój niecodzienny klimat stanowi bardzo atrakcyjne państwo dla wielu młodych mikronautów. Z całego serca życzymy Wam napływu nowych obywateli, wszak tak gościnny, przyjazny i głęboko wierzący naród jak Wy, Drodzy Bracia i Siostry, zasługuje na ich jak największą liczbę. Regularnie Stolica Apostolska przygląda się rozkwitowi Cesarstwa, a każde informacje docierające na Lateran o Waszym państwie są bardzo pozytywnie. Niezwykle nas cieszy, że naród gorliwie wyznający Prawdę głoszoną przez Kościół Rotryjski rozkwita, a my możemy zapewnić, że tak jak podczas tej Celebracji Świętej, tak również podczas prywatnych modlitw regularnie polecamy Jego Cesarską Mość Jana I i jego poddanych Najwyższemu; wierzymy, że córa Świętego Kościoła Rotryjskiego - najwierniejsza córa - jest pod stałą boską opieką. Dbajcie o nią, ku chwale Cesarstwa oraz dla chwały Kościoła Rotryjskiego, dbajcie również o Waszego Monarchę, który niejednokrotnie udowodnił swą miłość do ojczyzny, swój patriotyzm, swą troskę o poddanych, a także głęboką pobożność. To wielki dar dla Was, Szanowni Bizantyjczycy, że macie takiego wspaniałego władcę.  Ufamy, że wielokrotnie przeżyjecie z nim wspaniałe chwile, a dzięki jego mądrości państwo będzie się wspaniale rozwijać. Również wielką radością dla nas jest opieka duszpasterska, którą sprawuje nad Wami Prymas Bizancjum, Jego Ekscelencja Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini. Nominacja go na to stanowisko była wspaniałą decyzją, bo dzięki niej możemy podziwiać liczne owoce jego prymasowskiej posługi, a także zbliżenie stosunków pomiędzy Stolicą Apostolską a Cesarstwem Bizantyjskim. A owoców naszej współpracy było już wiele! Konkordat, koronacja cesarska Jana I w Bazylice Laterańskiej, a teraz także nasza podróż apostolska do tego pięknego państwa. Pokładamy nadzieję, że owoców naszej współpracy będzie więcej, o wiele więcej, a także pokładamy nadzieję w tym, że nasza współpraca będzie trwać po wieki wieków, aż do skończenia świata. Niech więzy braterstwa naszych państw będą więzami nierozerwalnymi, dla obopólnych korzyści.



Przyglądając się wielokrotnie misji ewangelizacyjnej Kościoła Rotryjskiego na ziemiach Cesarstwa Bizantyjskiego, dostrzegliśmy potrzebę - podpartą z resztą w oczekiwaniach wiernych, stworzenia specjalnie dla Was nowego obrządku, obrządku bizantyjskiego. Wierzymy, że ta decyzja zaspokoi Wasze, Bracia i Siostry, oczekiwania, pogłębi więzi łączące Bizancjum z Kościołem Rotryjskim, a także w to, że idealnie wpisze się w unikatowy klimat Waszej Ojczyzny. Dlatego na zakończenie naszej podróży apostolskiej, chcemy Was poinformować, że władzą naszą apostolską tworzymy komisję liturgiczną, która przygotuje dla Kościoła Rotryjskiego w Bizancjum, nowy obrządek liturgiczny - taki, który wpisze się idealnie w klimat Waszego państwa. Jednocześnie chcemy zaprosić Jego Cesarską Mość Jana I, aby uczestniczył w obradach komisji, a także kierujemy specjalne zaproszenie pod adresem Jego Ekscelencji Gagika Bagratydy, który dał się poznać jako znawca obrządków wschodnich. Będziemy zaszczyceni jeśli Wasza Ekscelencja przyjmie nasze zaproszenie i zasiądzie w komisji jako ekspert, dzieląc się swoją wiedzą, która uczyni nowy obrządek jak najlepszym, jak najbardziej profesjonalnym. Wobec powyższego, zapraszamy Was do Apostolskiego Miasta Rotria, gdzie uzyskacie niezbędne wsparcie licznych ekspertów z zakresu: Tradycji i historii Kościoła, prawa kanonicznego oraz ekspertów w dziedzinie liturgii. Niech te wszystkie czynniki uczynią nowy obrządek, powstający z myślą o pragnieniach wiernych z Cesarstwa Bizantyjskiego, jak najlepszym - Bogu na chwałę, a ludziom na zbawienie.

Kończąc naszą mowę, chcemy podziękować za gościnność, którą okazaliście nam oraz naszemu dworowi. To był kolejny, milowy krok do pogłębienia naszych relacji i do wzmocnienia naszej przyjaźni. Deo Gratias!

Z błogosławieństwem,
(+) Pius Leo PP. II
Patriarcha et Episcopus Rotriae,
Servus Servorum Dei, Pontifex Maximus

[Adalbertus Pronobis von Hippogriff-Piccolomini]

Po wygłoszonej mowie, kontynuowano celebrę Najświętszej Ofiary. Na koniec prymas Adalbertus przemówił:

Wasza Świątobliwość,
Wasza Cesarska Mość Janie I,
Umiłowani mieszkańcy Cesarstwa Bizantyjskiego!

Chcemy wyrazić wdzięczność za wspólna modlitwę. Dobrze jest, gdy dzieci Kościoła Rotryjskiego są zebrane wraz ze swoim Ojcem wokół Chrystusowego Ołtarza. To wyraz głębokiej jedności i wzajemnego poszanowania. To naprawdę wspaniałe!
Czcigodny Ojcze! Wyrazem naszej wdzięczności, jako Prymasa Cesarstwa Bizantyjskiego, na pamiątkę Waszej wizyty w Diecezji Konstantynopolitańskiej, będzie nadanie Tobie tytułu Honorowego Mieszkańca Diecezji Konstantynopolitańskiej. Tytuł ten będzie świadczył o tym, że zawsze jesteś i będziesz mile widziany wśród nas.

Następnie asysta wyruszyła do zakrystii.