[Gagik Bagratyda]

Niepiśmienny naczelnik klanu Mati wysłuchał do końca listu odczytanego mu i przetłumaczonego przez miejscowego proboszcza, po czym rzekł:
 - Niech ojciec mu powie, że stanie się wedle prośby jego pana.
 Nim kapłan skończył mówić, posłaniec, który domyślał się odpowiedzi z tonu górala, wskoczył na koń, machnął czapką na pożegnanie i odjechał. Albańczyk uśmiechnął się nieco i zadął mocno w róg. Nie minęły dwa pacierze, a stali przed nim wszyscy mężczyźni z wioski: sami rośli górale z ludu Gegów, każdy o głowę przewyższający każdego greckiego słabeusza czy toskijskiego kundla.
 - Dobra wieść, chłopcy - oznajmił uśmiechnięty naczelnik. - Idziemy na Greków!
 Odpowiedział mu gromki okrzyk radości, a przed wieczorem piesi lub jadący na osłach posłańcy zanieśli wiadomość do okolicznych wiosek i do naczelników sąsiednich klanów, z którymi Mati łączyło przymierze.

[Jan I Bizantyjski]

Sam pójdę z gwardią i poprowadzę to powstanie. Czy jest ktoś blisko miejsca buntu by połączyć ze mną siły i wspomóc? Dezinformacja i chaos panuje w armii okrutnie i musimy go przełamać.

[Gagik Bagratyda]

Ja jestem w Cylicji, a król Jerozolimy i wielki mistrz - jak wiadomo - pod Antiochią. Pragnę też zauważyć, że wobec albańskiej niechęci wobec Greków, Wasze, Basileusie, pojawienie się w ich obozie niespecjalnie by ich ucieszyło. Sądzę, że z życzliwszym przyjęciem spotkalibyście się, Autokratorze, wśród Chorwatów, których również warto pociągnąć do walki, lub innego ludu.

[Hugo de Payns]

Zgadzam się z Wielkim Przeorem

[Maurycy Orański]

Północna Albania od wielu tygodni walczy samotnie z grecką nawałą. Bitni górale mimo braku większych sukcesów wykorzystując swoją znajomość niedostępnych niekiedy gór wciąż nie dawali się ostatecznie pokonać i wiązali znaczne siły uzurpatora