[Christos z Raguzy]

Do oblężonej Parmy do Etoklesa z Synopy w tajemnicy przybył posłaniec od Christosa z Raguzy i oznajmił:
Panie przekazuję rozkaz, który nakazał dostarczyć Ci Christos z Raguzy, po audiencji jaką odbył u Cesarza Jana I Bizantyjskiego, a na dowód, że rzeczę prawdę oto dołączam ten pierścień cesarski.

Treść listu.

Cesarz oświadczył, że czas ruszać do boju, bowiem wróg atakuje nas z dwóch stron. Od wschodu horda buntowników w liczbie koło 50000 ludzi rozpoczęła marsz na Konstantynopol. Cesarz wie, że Parma oblężona. Dobro mieszkańców jest najważniejsze. Cesarz wysłał do Parmy tajny konwój z żywnością i zaopatrzeniem, którego dowództwo mi powierzył z nadzieją, że przebrniemy przez linie wroga i dotrzemy na czas do obleganego miasta.
Także polecił mi abym przekazał Ci rozkaz w sekrecie. Życzeniem i zarazem rozkazem Cesarza jest abyś wyprowadził z miasta i poprowadził swoje siły tak, aby konwój mógł się spokojnie przebić przez wojska oblegające miasto. Zaskoczenie i zgranie jest najistotniejsze.
Cesarz zezwala, abyś użył do tego celu jazdy cesarskiej w liczbie 2500, która stacjonuje w Parmie oraz doborowe bataliony piechoty i tak umiejętnie odciągnął wroga od bramy wschodniej i związał go walką, aby konwój ten mógł dotrzeć bezpiecznie do mieszkańców miasta.
Na przygotowania masz niewiele czasu, gdyż w drugą niedzielę przed Narodzeniem Pana konwój tuż przed zenitem winien stanąć u bram Parmy.
Cesarz tymczasem ze 100000 armią podąży na maszerujące hordy buntowników i po ich rozbiciu i wycięciu w pień rychło uda się Wam z odsieczą.
Wypatrujcie wybawienia z rąk Cesarza.

W imię Pana naszego i narodu Cesarskiego
Z rozkazu Cesarza Jana I Bizantyjskiego, Christos z Raguzy

Zara, A.D. 10 grudnia 2018 r.[/list]

[Christos z Raguzy]

Konwój w zasadzie bez większych problemów dotarł w okolice Parmy. Dowódca konwoju skrycie obserwuje oblegane miasto i oczekuje posłańca. Sprawdziwszy stan prawie 100 wozów, stracono ich 5 podczas drogi odpierając w zasadzie tylko ataki zbójów, zdecydował o rozpoczęciu przygotowań do śmiałego wjazdu do miasta. Teraz najważniejsze było zaskoczenie. Atakujący Parmę nie zostali ostrzeżeni o zbliżających się wozach. Szpiedzy nie donieśli Christosowi o tym, że jakiekolwiek wojska kierują się w ich stronę. Może dlatego, że Christos był doświadczonym dowódcą i zadbał by przodem przed kolumną udały się małe grupki zamaskowanych rycerzy, którzy eliminowali potencjalne zagrożenia i wyłapywali informatorów. Teraz chwila oczekiwania, zbliża się południe i pora rozpocząć wjazd do miasta …. Jeśli posłaniec nie przyjedzie, podejmie ryzyko wjazdu bez dywersji i osłony ze strony obrońców. Ma do dyspozycji sporo żołnierzy, którzy już przebrali się już w zbroje i przestali udawać kupców..... Czas mija wolno, a słońce lada chwila będzie w zenicie....

[Maurycy Orański]

Dowodzący obroną Etokles z Samos wiedział już że pod miastem stoi oddział wsparcia. Miał do dyspozycji oddziały na szybko zebrane z miejscowych żołnierzy zmęczonych długim oblężeniem milicjantów, oraz niewielką grupę miejscowych rycerzy. Z zapadnięciem zmroku żołnierze  zgrupowali się przy miejskich bramach. Gdy bramy otworzyły się żołnierze ruszyli biegiem w kierunku wroga.
Pierwsi oczywiście dopadli konni rozjeżdżając zaskoczonych buntowników, ale gdy ci wreszcie zwarli szeregi sytuacja  cesarskiej kawalerii stała się dramatyczna. Zanim piechota dotarła na miejsce połowa rycerzy już nie żyła, ale rebeliantów zginęło co najmniej tyle samo. Zaraz boków posypały się płonące strzały i raziły tylne szeregi wroga podczas gdy przednie naciskane były w walce wręcz prze resztę obrońców. Na chwilę obecną sytuacja była dobra, ale czaa grał na niekorzyść armii Greka, potrzebny był ruch z zewnątrz...

[Christos z Raguzy]

Posłaniec niestety nie dotarł. Miasto było zbyt szczelnie oblegane. Nagle Christos z Raguzy zauważył śmiały manewr obrońców Parmy. Natychmiast rozkazał swoim jeźdźcom wesprzeć ich i za wszelka cenę utrzymać wyrwę przez, którą będą mogły przejechać wozy. Atak ze strony lasu kompletnie zaskoczył buntowników. Konnica uderzyła w tyły atakujących Parmę, dosłownie wyrębując przejazd dla karawany, która odczekując parę chwil z impetem ruszyła w kierunku bramy. Co istotne wrogowie skupieni na nowo przybyłej i nie wiadomo skąd konnicy nie zauważyli coraz szybciej zbliżających się wozów. Zaskoczenie było pełne.
Na pierwszym wozie nieco wysuniętym do przodu jechał Christos, który niczym najwspanialszy rzymski generał panował nad przebiegiem ataku. Wozy najpierw ruszyły tyralierą, co sprawiało wrażenie jakby z lasu miała uderzyć cała armia. Wozy były wzmocnione i przypominały opancerzone ciężkie rydwany, jednakże mimo ładunku były niezwykle zwrotne. Zamocowane na ich bokach ostre szpikulce skutecznie kaleczyły żołnierzy wroga obcinając im nogi oraz przecinając ich wpół. Zaprzężone konie miały na sobie lekkie kolczugi, które nigdy wcześniej nie widziano na polach bitewnych Europy, a przez które nie przenikały strzały. Czteroosobowa obsada każdego rydwanu raziła zaskoczonych wrogów raz to włócznią, raz to strzałami, a rzucane przez nich małe dzbaneczki z ogniem greckim powodowały jeszcze większy chaos wśród atakujących.
Nagle wozy z impetem i wyuczonym manewrem, zabijając każdego kto stanął na ich drodze, na znak prowadzącego przeszły w formację węża. Wóz Christosa był jako jedyny prowadzony nie przez dwa jak inne, ale przez cztery konie. Miał za zadanie taranować wszystkich i wszystko na drodze. Na zamocowane wzdłuż uprzęży jego koni długie lance, niczym na turnieju rycerskim, nabijali się żołnierze wroga. Plan się udał. Stracono tylko pięć wozów, które po ich uszkodzeniu załoga podpaliła. Palące się wozy wybuchały jeden po drugim wyrzucając z siebie kawałki metali i innych przedmiotów raniąc i zabijając przy tym ciekawskich żołnierzy wroga.
Śmiały atak nie trwał długo. Wozy z zaopatrzeniem przemknęły przez bramę Parmy i udając się jej ulicami wjechały na główny plac miasta, nie raniąc przy tym nikogo z obserwujących. Było to możliwe gdyż miały zamontowane specjalne mechanizmy, które umożliwiały zarówno wysunięcie jak i schowanie ostrych zakończeń na ich bokach.
Także obrońcy miasta wrócili za jego mury. Etokles z Synopy podbiegł do Christosa, aby poznać wybawcę i pogratulować mu sukcesu jednakże zobaczył go rannego. Jedna ze strzał trafiła go w pierś. Pośpiesznie zaniesiono go w asyście straży cesarskiej do medyka ......

[Maurycy Orański]

Bo bitwie osłabione siły wroga wycofały się spod miasta ale oczywistym było że wrócą. Etokles oddał Christosa pod opiekę najlepszego lekarza z okolicy- pewnego greckiego emigranta.  na dniach przybysz doszedł do siebie, a tym czasem Etokles umocnił miasto i sprowadził dodatkowych żołnierzy.