[Maurycy Orański]

Zbudowany w Synopie jako prywatna rezydencja Strategosa Etoklesa z Synopy w odróżnieniu od zamku będącego bardziej twierdzą i centrum administracyjnym niż twierdzą.
Do pałacu wchodzi się od strony południowej wejściem przyozdobionym portalem i oflankowanym wieżą strażniczą. W skrzydle przeciwległym do bramy znajdują się stajnie, magazyny i mieszkania służby oraz straży, w wieżach skarbiec i kaplica, a w pozostałych częściach pałacu apartamenty pana, jego dworzan i pomieszczenia reprezentacyjne.

[Gagik Bagratyda]

Do pałacu przybył posłaniec z listem o następującej treści:

Edessa, 21 XI 7529 r.

Jego Wysokości Maurycemu, Królowi Jerozolimy, w Chrystusie diakon Gagik śle pozdrowienia.

Wasza Królewska Mość,
 Zamierzam w najbliższym czasie dokonać objazdu najważniejszych miast temu Anatolikon. Czy Wasza Królewska Mość wyraża zgodę, abym objazd ten rozpoczął od Synopy? Jeśli tak, przybędę do miasta w ciągu najbliższych tygodni.

Z życzeniem łaski Bożej,
x. dk. Gagik Bagratyda, strategos temu Anatolikon

[Maurycy Orański]

Posłaniec wyszedł z odpowiedzią.

Do Wielebnego Diakiona Gagika Bagratydy, strategosa temu Anatolikon,
Będzie mi niezwykle przyjemnie gościć Waszą Wielebność w moim domu. Serdecznie zapraszam.

szczery przyjaciel
Maurycy Orański-Nassau, król

[/i]

[Gagik Bagratyda]

Po południu do pałacu przybył strudzony długą drogą posłaniec. Zamknął się wraz ze strategosem w niewielkiej komnacie i długo ze sobą szeptali. Potem x. Gagik napisał i wysłał trzy listy: pierwszy do Edessy z rozkazem sformowania bandonu ciężkiej piechoty, drugi do wojsk z Edessy w Palestynie, a trzeci - do sobie i posłańcowi tylko wiadomego miejsca. Następnie poprosił o rozmowę na osobności z królem Jerozolimy.
 - Sytuacja jest poważna - zaczął. - Atsiz, który wiosną zniszczył Turbessel, zaprzysiągł pomścić śmierć spalonego na edeskim targu Mehmeda. Stara się teraz wymóc od swego wuja, sułtana Seldżuków, wypowiedzenie wojny Cesarstwu.
 - Sulajman to spokojny, rozsądny człowiek. Na pewno nie da się wciągnąć w prywatną zemstę tego awanturnika. W końcu Bizancjum jest zbyt silne dla Turków - zauważył Maurycy Orański.
 -Tak, ale jest już stary, a jego syn, młody Tughril, jest zapatrzony w kuzyna - watażkę. Jeśli Sulajmanowi coś się stanie, nie powstrzymamy wojny. A nie tylko Atsizowi może na tym zależeć, w końcu  Seldżucy toczą wojnę z nizarytami. Tym ostatnim bardzo pasowało by zaangażowanie Turków na zachodzie...
 - Cała nasza nadzieja w dobrym zdrowiu sułtana, warto by też zawiadomić Cesarza.
 - Oczywiście wyślemy do niego wiadomość. Tymczasem nie zaszkodziło by wysłać kogoś, by chronił Sulajmana...

[Maurycy Orański]

-Tylko jak? Jeśli zrobimy to oficjalnie zaraz podniesie się krzyk że wspieramy niewiernych. trzeba to zrobić jakoś po cichu. Wielu z mojej straży hetajrów to byli niewolnicy muzułmańscy. Znają obyczaje, język. Wtopią się w tłum. Wezwę tu najlepszych i jestem pewny że znajdziemy ochotnika-
Przybyli Ormianin, dwóch Włochów, Bask i trzech Greków
-trzeba wykonać zadanie daleko na ziemiach tureckich. Niebezpieczne i dobrze opłacone. Ktoś chętny/ Nie obawiajcie się. uszanuję waszą decyzję-rozjaśnił sprawę król.
Wycofał się Grek i Włoch.
-Co myślisz, wasza wielmożność?-zwrócił się król do Strategosa

[Gagik Bagratyda]

- Byli niewolnicy oznacza tylko, że znajdowali się w niewoli niewiernych, nie, że porzucili wiarę, prawda? - upewnił się strategos.
 - Możemy tak uczynić, choć nie będzie to łatwe - nie mogą przybyć w charakterze posłów ani kontaktować się z naszymi przedstawicielami, więc ciężko będzie im przeniknąć na dwór sułtana - cicho rzekł do króla, aby kandydaci do misji nie usłyszeli. - Jeśli podejmą się zadania, niech w razie problemów kontaktują się z posłami z Egiptu.

[Maurycy Orański]

-Wszyscy są chrześcijanami, choć w momencie uwolnienia znajdowali się wśród nich konwertyci. Mieli dotąd jednak wiele  okazji aby mnie zabić lub uciec do swoich. Za ich umiejętności walki, znajomość kultury też. Egipcjanin jednak myślę będzie musiał pomóc im wejść na dwór. jest też kwestia że jeśli zostaną odkryci może to zostać uznane za próbę zamachu na sułtana. Wtedy wojna pewna.

[Gagik Bagratyda]

- Nie ufam temu, co porzuca wiarę w Chrystusa, nieważne z jakiego powodu to czyni i jak wierny by nie był potem... - mruknął x. Gagik. - Egipcjanie będą musieli im pomagać dyskretnie, sułtan może o nich wiedzieć, ale jeśli dowie się Atsiz - wszystko stracone. Zaś Waszą Wysokość proszę, aby na granicy z Fatymidami doszło do potyczki, ale bez eskalacji konfliktu. Ręczę, że kalif zadba o to samo.

[Maurycy Orański]

Najbardziej ręczę za Ormianina i Greków. Trzech wystarczy? Potyczka się odbędzie.Niech kalif wyśle karawanę.

[Gagik Bagratyda]

  - Sądzę, że wystarczy, co do potyczki - wszystko musi wyglądać jak najbardziej naturalnie - zakończył rozmowę strategos.

 Wkrótce wysłał kolejne dwa listy.

[Maurycy Orański]

Wyprosiwszy wcześniej pozostałych król wyjaśnił trzem śmiałkom na czym ma polegać ich zadanie. Wszyscy ochoczo zgodzili się przystąpić do misji i z pomocą zaufanego szambelana zajęli się przygotowaniem strojów i broni.. tym czasem król osobiście napisał list do marszałka Jerozolimy ze szczegółowymi rozkazami dotyczącymi jego zadania.

[Gagik Bagratyda]

- Mam też prośbę do Waszej Wysokości - zwrócił się jeszcze do króla strategos. - Kilka bandonów piechoty i jazdy z Edessy, które ruszyły na odsiecz oblężonym zamkom templariuszy, nie powróciły dotąd do moich włości, ponieważ obawiano się, że działania wojenne zostaną wznowione. Teraz śnieg pokrył już góry Libanu i Taurusu, a więc żołnierze nie wrócą do domów przed wiosną. Czy te oddziały mogły by przezimować na ziemiach Królestwa?

[Maurycy Orański]

Niektóre zamki mają szkieletowe załogi więc znajdzie się miejsce dla naszych przyjaciół.-uśmiechnął się Orański i chwycił jeszcze raz pióro.

[Gagik Bagratyda]

Mimo starań medyków zraniony w poniedziałek sługa zmarł opatrzony sakramentami w czwartkowy wieczór. X. Gagik wciąż zachodził w głowę, komu mogło zależeć na śmierci sługi - wszak ten niewiele znaczył i nie był znany w Synopie. W końcu doszedł do wniosku, że celem zamachowców było nie tyle zabicie służącego, co nastraszenie strategosa i skłonienie go do opuszczenia miasta. To się rozczarują, pomyślał. Teraz był jeszcze bardziej zdeterminowany, by zrobić porządek ze schizmą.

[Hugo de Payns]

Strategie dostał list do Wielkiego Mistrza z propozycją wsparcia Czcigodnego oddziałami Templariuszy