Jan I długo na wygnaniu zmagał się z chorobą. Czas był jednak na to by wspomóc swych braci w nierównej walce przeciwko haniebne u wrogowi. Mimo niepełnej sprawności nóg, które sił jeszcze nie odzyskały, wykończone realiozą, natychmiast naradził się ze swoimi dowódcami gwardii. Plan był prosty, od 2 tygodni jego szpiedzy podjudzali przeciwko wrogom mieszkańców pobliskiej Raguzy w nadziei że gdy liczące 6000 gwardii i najemników chorwackich wojska Cesarza Rzymian podejdą pod bramy miasta, ludzie z miasta rozpoczną bunt i osłabią jego garnizon lub całkowicie zmuszą do kapitulacji bez zbędnych strat wojska. Podejście pod Raguze miało się odbyć jutro z wieczora, szpieg Cesarski z sukcesem przekazał tą informację lojalnym wobec Cesarza Jana włodarzom mieszczaństwa. Jutro miał się wyzwolić pierwszy przyczółek dla prawdziwej armii grekokatolickich Rzymian w drodze do odzyskania całego Cesarstwa.
