Dokument o zmianie w finansach Bizancjum informujący

Ja, Jan I Bizantyjski, Cesarz Wielkiego Cesarstwa Bizantyjskiego, w ramach zmian dotyczących do zwiększenia bliskości funkcjonowania państwa tego do realnego Bizancjum decyduję się za radą sławetnych Zakonników-doradców, a obywateli  cesarskich na:

P.r. 1
Zmianę waluty państwowej z początkowych florenów na solidy.

P.r. 2
Ustawa wchodzi w życie z dniem wpisania w dekrety Bizantyjskie w tym wątku.

Podpisano:
Jan I Bizantyjski,
Cesarz Wielkiego Cesarstwa
Bizantyjskiego,
Basilleus i Autokrata.

Dano i opatrzono podpisem w Konstantynopolu, dnia 8.02 A.D. 2018 roku.

Niniejszym nadaje się:
-Etoklesowi z Synopy funkcje i miano ministra gospodarki,

Niniejszym ogłasza się wszem i wobec, że wśród ludu bizantyjskiego za wolą Jego Cesarskiej Mości ma nastąpić zmiana poglądu wierzeń i modłów. Jako, że nazwanie heretykami haniebnie wygnani od wspólnoty dyplomatycznej Europy zostaliśmy, dobro państwa ponownie trzeba odbudować katolicyzmem. Za nim jednak pochopne wnioski wyciągnie lud, chcę powiedzieć, że skierowałem się chęcią otrzymania pomoc od papiestwa i chęcią odstąpienia od potępiony poziomu tureckiego, nędzne najeźdzcy.  Wieczorem zostanie wygłoszone orędzie do ludu.

Podpisano:
Jan I Bizantyjski,
Cesarz Wielkiego Cesarstwa
Bizantyjskiego. 

Myślę, że pora abyśmy pomyśleli o handlu z innymi mikronacjami. Z racji, że większość nas ma styczność z Rzeczpospolitą Obojga Narodów, rozważnym posunięciem byłoby rozpoczęcie komunikacji w postaci wymiany pomysłów i towarów. Także kontakt z państwem Kościelnym Rotrią jest konieczny w uznaniu w mikroświecie i walce z nękającymi nas Turkami. Kontakt z Rotrią, myślę, że da możliwość rozwoju na szeroką skalę zakonom.

Proszę o porady w działaniach przyjaciele!

Moi drodzy!
Życzę miłych ferii zimowych w nowym 2019 roku i mam nadzieję, że w ich czasie Bizancjum będzie przejawiać dużą aktywność.

Jan I Bizantyjski,
Cesarz Wielkiego cesarstwa
Bizantyjskiego.

Serdecznie zapraszam na kultowy "spektakl" o legendarnym Aleksandrze Wielkim. Wstęp wolny Miłego oglądania!
 
https://m.cda.pl/video/2028787a

Moi drodzy obywatele i przyjaciele!

Serdecznie zapraszam na wielką ucztę połączoną z dyskusją na temat możliwości forum w drodze rozwoju. Liczę na kreatywne pomysły, a zapewniam, że każdy zostanie doceniony i cząstka z jego pomysłu utworzy Plan idealny.od razu mówię, że przedstawię też plan kampanii wojskowych na przyszły rok oraz kilka planów modernizacji gospodarki i budowli. Oczywiście uwzględnię Panów uwagi jako rady dla dobra państwa. Pomysły na eventy mile widziane. Termin uczty to jutro o godz. 19.30. Zapraszam!

Podpisano:
(-)Jan I Bizantyjski,
Cesarz Wielkiego Cesarstwa
Bizantyjskiego.

Buntownicy, sprowokowani do działania po ostatnich wydarzeniach w Parmie zgromadzili armię około 50 000 ludzi. Wojsko to składało się w większości z prostego ludu wyposażonego w włócznie, łuki kiepskiej jakości oraz prowizoryczne, brązowe miecze i drewniane tarcze. Dowódcy ich zdecydowali się ruszyć wspólnie na stolicę cesarską, Konstantynopol. Ich rajd był huczny, więc nie potrwał długo, bo zaalarmowani szpiedzy cesarscy szybko ruszyli do miasta i powiedzieli wszystko co cesarz powinien wiedzieć. W dwa dni zebrał wierną, 100-tysięczną armię i popędził zagrodzić drogę nieprzyjacielowi. Na walkę jego zwiadowcy, którzy porównali tempa pochodu obu armii przypuszczali przełęcz Fagos, 42 km na południe od Konstantynopola. Miała ona szerokość około 2 km więc ciężko byłoby ustawić tam pełny szyk. Cesarz postanowił użyć do walki katafraktów uformowanych w 4 kwadraty po 2 500 jeźdźców puszczanych po kolej. Ta szarża zaskoczyła wroga który nie miał doświadczonego wojska i nie był w stanie zatrzymać naporu cesarskiej kawalerii. I tak pierwsza linia wojsk buntowniczych poszła w rozsypkę ponosząc przy tym przerażające straty. Sukces ten kosztował kawalerię tylko 360 jeźdźców. Po szarży jednak źle się działo dla zmuszonych do walki wręcz katafraktów lecz z pomocą przyszły salwy kuszników weneckich najetych by siać grozę w szeregach wroga. Spełnili swój obowiązek bo zginęło około tysiąca buntowników.
Dalsze linie wroga nadal nie traciły zażartości i zadawały straty kurczącym się grupom jeźdźców duże jak na ich poziom wyszkolenia straty. Zmuszeni do odwrotu i rozgromieni ciężcy kawalerzyści musieli uciekać. Nie przeraziło to jednak cesarza, który z zimną krwią posyłał wsparcie w postaci piechoty. Ci stopniowo cofali wrogie linie, aż w końcu ich zniszczyli. Wróg nieumyślnie posłał do walki gwardię, złudnie wierząc, że zmieni ona losy bitwy. Mimo strat piechota bizantyjska odparła nieprzyjaciół, a wrogi generał, Leupedos z Nikomedii został pojmany, a po bitwie i procesie powieszony. Jego zwłoki zostały spalone i wrzucone do morza. Gdy wojsko buntu dowiedziało się o pojmaniu ich dowódcy zaczęło uciekać w rozsypce. Piechota vaegirska, złożona z najemnych wikingów rozpoczęła pogrom, siekając toporami wszystko co się ruszało (oprócz towarzyszy broni), a wróceni przez cesarza katafrakci dopełnili dzieła. Niedobitki armii Leupedosa uciekły do Nikomedii, a cesarz ruszył w stronę oblężonej Parmy. Koniec wojny był bliski.

STRATY:

BUNTOWNIKÓW: 32 000 zabitych i rannych, 6000 jeńców z 50 000 ;

ARMII CESARSKIEJ: 8 500 zabitych i rannych ze 100 000;