Ostatnio na forum naszym choć przez wielu odwiedzanym brakuje rzeczowej aktywności.
Proszę więc Panów o wyrażenie się w sprawie i określenie inicjatyw z ktorych według Panów najlepszą aktywnoscią Bizancjum by pałało. Od tego zależy przyszłość tej mikronacji a chyba Panowie nie chcą tak wczesnie kończyć tego dzieła mego z początku i od dawna już także Panów

Po dwóch dniach morskiej, bo takaż droga najprędsza była, delegacja Cesarstwa Bizantyjskiego przybyła do portu we Włoszech, a potem od razu w karawanie 5 powozów z kosztownościami dla jego Świątobliwości i wszystkich zebranych Czcigodnych na obradach. Od razu zachwyciły przybyszów piękne budowle, w tym duma miasta-plac Piotrowy oraz Koloseum. Gdy dotarli do bram pałacu przywitali podarunkami Papieża, potem zaś zostali rozesłani do komnat. Wszystkie dla zasady obok siebie. Jutro w godzinach wieczornych narada prywatna uczestników oraz pierwsza część obrad.

Cesarz w stroju ceremonialnym zasiadł na tronie w Sali Chrysotriklinos. Wokół niego ustawili się gwardziści ze Scholae i Hetairei. Niżej tronu cesarskiego przygotowano 4 mniejsze trony.
Na znak cesarza mistrz ceremonii wprowadził czekających na audiencję. Kiedy przybysze ukłonili się Basileus przemówił:

-Domestikosie Maurycy Orański, zbliż się!

Wywołany podszedł do tronu i klęknął wyciągając dłonie w kierunku cesarza. Autokrator objął je swoimi dłońmi. Wtedy klęczący przemawił tymi słowami przysięgi:

-Przysięgam w obliczu Boga Wszechmogącego, wspierać Was, Panie moją radą, zawsze stawać na Wasze wezwanie wraz ze wszystkimi moimi oddziałami i nigy nie sprzymierzać się z Waszymi wrogami.

Cesarz Jan odrzekł wiernemu dowódcy:

Przysięgę Twoją przyjmujemy. Służ wiernie Nam i Cesarstwu!

Po czym włożył na skronie lennika koronę, podał mu berło i miecz, a ramiona okrył purpurowym płaszczem. Następnie zakrzyknął:

- Oto jest Król Jerozolimy!

Potem do tronu Cesarza podchodzili kolejno: Wielki Mistrz Andream von Salza, Mistrz Hugo de Payns,  patrikos Vlad Petrowić oraz Joachim von Ribertrop i po opatrzeniu ich tymi samymi czynnościami i przysięgą koronował ich kolejno na:

Wielki Mistrz Andream von Salza, Król Antiochii, - po czym ukoronował go koroną, podał berło i miecz oraz okrył płaszczem

Mistrz Hugo de Payns, hrabia Aszkelonu - po czym ukoronował go mitrą, podał berło i miecz oraz okrył płaszczem

Patrikos Vlad Petrowić, hrabia Trypolisu - po czym ukoronował go mitrą, podał berło i miecz

Joachim von Ribertrop, hrabia Tyru - po czym również ukoronował go mitrą, podał berło i miecz


Po wysłuchaniu mszy św. Za władcę i lenników w orszaku wszyscy zebrani z koronowanymi i Cesarzem Janem na czele udali się do drugiej sali, gdzie czekała na nich grupa muzykantów, błaźni i stoły uginające się pod ciężarem przysmaków oraz bogatych ozdób i uczta się rozpoczęła...

1-potkniecie wierzchowca
2-oślepienie przez słońce
3-sparowanie ciosu przeciwnika mieczem
4-dobry unik
5-cios powalający
6-sparowanie ciosu przeciwnikatarczą i kontratak skuteczny.

1624-Domestikos
3516- Pan Joachim

Z południa naprzeciwko siebie stanęli dwaj rycerze. Przez jakiś czas panowała cisza, a dwaj oponenci wpatrywali się w siebie stopniowo zbliżając się. Nagle, jakby umówieni rozpoczęli kłus, a potem galop, aby jak najmocniej wparować w przeciwnika. Coś jednak nie poszło po myśli Domestikosa, którego koń potknąwszy się o jedną z nierówności terenu zrzucił swojego Pana z grzbietu sam zaś uciekł. Skończyło się na szczęscie na poobijaniu lecz Pan Joachim miał teraz przewagę. Zaszarżował z wielką siłą lecz ku zdziwieniu publiki to nie on pierwszy zadał cios. To Domestikos Maurycy machnął ostrzem w stronę przeciwnika lecz nic tym nie zdziałał, bo cios został mieczem odrzucony. Pan Joachim od razu zadał cios potężny, lecz został on sprawnie przez Domestikosa sparowany tarczą, ktoŕy wyprowadził natychmiastowy kontratak. Słonce jednak oślepiło Domestikosa wpadając przez szpary w przyłbicy, który spódłował cios i trafił w kopyto końskie. Ranny wierzchowiec padł co oczywiście oznaczało już równą walkę. Obydwaj Panowie byli już zmęczeni, jednak Pan Joachim po raz kolejny sparował cios Domestikosa i sam natarł. Domestikos jednak zrobił unik w lewo i ciął równo. Pan Joachim został ugodzony  w bark i padł zmęczony i zakrawawiony od lekkiej rany. Ból nie pozwalał mu się już podnieść do walki. Wygrał Domestikos lecz obydwaj Panowie walczyli mężnie co docenili Cesarz i widownia. Panowie poklepali się przyjacielsko po czym poszli opatrywać swoje rany i siniaki.

Drodzy Panowie trzeba ruszać bo czas nagli!

Jakie siły dadzą nam wojska sojusznicy i ile łącznie możemy wystawić wojska?  Obóz powoli pod Antiochią zakładany i zjeżdża się rycerstwo z całego świata! Mamy siłę a pierwszym celem, na którym ją ukażemy  będzie Trypolis, dalej sama Jerozolima! Po chwałę i za wiarę!

Deus Vult!

Pr.1

Cesarzowi Demokratycznej Republiki Rzymu, Joachimowi von Ribertropowi nadać w namiestnikowskie posiadanie miasta Tunis razem z okolicznych ziemiami w nadziei że po wojnie tamtejszej ziemię te odnowi.

Pr. 2

Edykt wchodzi w życie z chwilą ogłoszenia.

Zapraszam do zgłoszenia swojej bytności na radzie która mam nadzieję uświetni Cesarstwo swoimi ustaleniami.
Każdy jako, że nikt nie powiedział o swojej niemocy bycia ma na niej być.
Liczę na owocne przemyślenia, pierwszy temat pojawi się już jutro koło południa.